Morgunblaðið - 18.05.2001, Qupperneq 51

hættumeiri en aðrar íþróttagreinar
sem stundaðar eru á ólympíuleikun-
um, auk þess hefur heimssamband
áhugamanna, AIBA, náð miklum ár-
angri í fyrirbyggjandi slysavörnum.“
Er þetta niðurstaða sem hægt er
að vefengja, ágæti héraðslæknir?
Þarna er stuðst við rannsóknir sem
gerðar voru á John Hopkins-sjúkra-
húsinu í Bandaríkjunum sem er það
virtasta á sínu sviði. Hvergi er ör-
yggi haft í meira fyrirrúmi en í
hnefaleikum, þetta ættu læknar hér
á landi að kynna sér. Keppandi fær
ekki keppnisheimild nema að und-
angenginni læknisskoðun og þarf
keppandi þá að hafa skriflegt leyfi
læknis til að afhenda mótastjórn. Í
keppni hjá áhugamönnum eru ávallt
minnst tveir læknar viðstaddir þeg-
ar keppni fer fram og fær keppni
ekki að hefjast fyrr en læknir hefur
verið skráður á keppnisskýrslu við-
komandi keppanda.
Auk þess hefur læknir það vald að
geta stöðvað keppni fyrirvaralaust
telji hann leika einhvern vafa á að
öryggi keppenda sé ábótavant.
Í því samhengi viljum við bjóða
Ólafi héraðslækni fyrstum manna að
sitja í læknaráði Hnefaleikasam-
bands Íslands.
„Læknaleysi“
Í hnefaleikum eru einir hæstu, ef
ekki hæstu öryggisstuðlar sem um
getur í íþróttaheiminum og það vek-
ur athygli okkar og annarra atvik
sem átti sér stað í bakgarði Ólafs
Hergils fyrir skemmstu.
Þar áttust við í keppni í handbolta
KA og Haukar og í umræddum leik
norðan heiða varð ljótt slys sem er
ekki svo sem í frásögur færandi
nema það vakti furðu allra þeirra
sem viðstaddir voru og sáu þennan
leik í sjónvarpi að það var ekki lækn-
ir til taks þegar hlúa þurfti að bless-
uðum handboltamanninum sárþjáð-
um liggjandi á gólfinu, heldur
glumdi í hátalarakerfi hússins „Er
læknir í húsinu? Ef svo er, er við-
komandi beðinn að gefa sig fram.“
Þetta myndum við telja að kæmi
sér nokkuð illa fyrir þá lækna sem
andvígir eru hnefaleikum, þeir sömu
læknar sem beitt hafa þeim rökum
einum að erfitt sé að bera saman
hættu á meiðslum í hnefaleikum við
aðrar íþróttir.
Sérstaklega kemur þetta sér illa
fyrir héraðslækni Norðurlands. At-
vik sem þetta, þar sem læknir eða
læknar hefðu ekki verið til taks.
hefði aldrei, við ítrekum, hefði aldrei
getað gerst í keppni í ólympískum
hnefaleikum!
Sannleikurinn er sagna bestur og
ekki drögum við það í efa. Öllum
íþróttum fylgir áhætta. Þegar hnefa-
leikar voru bannaðir með lögum árið
1956 lágu engar læknisfræðilegar
rannsóknir að baki banninu, heldur
vildi það þannig til að það var lækn-
ir, sem einnig gegndi þingmennsku
sem átti stærstan hlut þar að máli.
Því spyrjum við, er hugsanlegt að í
krafti samtaka sinna og sérþekking-
ar sé með einhverju móti verið að
vernda ákvarðanatöku þessa manns
sem læknis, því við fullyrðum það að
engar lækna- eða slysaskýrslur voru
lagðar fram á sínum tíma sem styðja
slíkt. Eftir okkar bestu vitneskju eru
slíkar skýrslur ekki til. Ekki eitt ein-
asta skráð slys er til staðfest, sem
rekja má til iðkunar hnefaleika, eins
og þeir voru stundaðir í þá daga.
Ólafur Hergill sá ástæðu til að
nefna sérstaklega þann þátt að
hnefaleikar væru hluti af þjálfun
hermanna í Bandaríkjunum, við
nánari athugun kemur samt í ljós að
þetta er rangt hjá Ólafi. Við settum
okkur í samband við allþekktan
hnefaleikaþjálfara sem gegnir nú
hermennsku og bárum þessa fullyrð-
ingu undir hann og svarið var, „þetta
er einfaldlega ekki rétt“.
Engin þjóð heims
fylgir fordæminu
Væri ekki nær, ágæti héraðslækn-
ir, að þú og kollegar þínir beittuð
ykkur að þarfari „fordæmingum“ en
að vera að vasast með puttana í
íþróttastarfi? Við höfum Íþrótta- og
Ólympíusamband Íslands og heil-
brigðisnefnd ÍSÍ, sem hefur þegar
lagt blessun sína yfir frumvarpið.
Ágætis byrjun væri að þið vísuðuð
veginn; hvernig koma mætti í veg
fyrir að fólk slasist í íþróttum með
fræðslu og ykkar sérþekkingu, held-
ur en að eyða kröftum ykkar í það að
vinna gegn íþróttastarfi. Öllum
læknum hlýtur að vera kunnugt um
að íþróttir eru öflugasta forvarnar-
starf sem til er og eru óteljandi
rannsóknir og skýrslur sem stað-
festa það, og eru hnefaleikar mjög
ofarlega á þeim lista yfir íþróttir
sem hafa hvað sterkust forvarnar-
gildi.
Kæru læknar, opnið augu ykkar
fyrir því að hnefaleikar í þeirri mynd
sem þeir voru stundaðir hér á landi
fyrir árið 1956, eiga svo lítt skylt við
þá hnefaleika sem farið er fram á að
verði heimilaðir hér.
Höfundar eru þjálfarar í
hnefaleikum og stofnendur
Félags áhugafólks um lögleiðingu
ólympískra hnefaleika.
UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2001 51
M O N S O O N
M A K E U P
lifandi litir