Morgunblaðið - 12.11.2004, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ólöf Jónsdóttirfæddist á Melstað
í Keflavík 6. júlí
1930. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 4. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jón
Brandsson og Magn-
ea Steinunn Jóns-
dóttir. Systkini Ólaf-
ar eru Júlía Guðrún,
látin, Þorgeir, Ragn-
ar, látin, Gunnar,
Birna, látin, Anna
Jóna, látin, Auður
Halldóra, og Magnea
Steinunn.
Hinn 31. desember 1969 gift-
ist Ólöf Hilmari Eyberg raf-
virkjameistara, f. 1. febrúar
1925. Börn þeirra eru: 1) Helgi
Magnús, f. 7. júlí 1948, kvæntur
Sesselju Hannesdóttur, þau
eiga þrjú börn. 2) Ingimundur,
f. 15. febrúar 1950, kvæntur
Ernu Guðjónsdóttir, þau eiga
fjögur börn. 3) Magnea Stein-
unn, f.19 mars
1951, gift Lloyd
Hayes, hún á tvö
börn. 4) Jón, f. 30.
september 1952,
d. 19. mars 1960.
5) Anna María, f.
28. mars 1955,
gift Ara Hauki
Arasyni, þau eiga
tvö börn. 6) Erla
Jóna, f. 6. sept-
ember 1964, gift
Sigfúsi Þ.
Gunnarsyni, þau
eiga tvö börn.
Barnabarnabörn-
in eru níu.
Ólöf og Hilmar hófu búskap í
Keflavík en bjuggu á Akureyri
um tíma en fluttu aftur til
Keflavíkur. Ólöf vann við ýmis
verkakvennastörf og síðast hjá
Dagvistun aldraðra í Reykja-
nesbæ til starfsloka.
Útför Ólafar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma, nú kallið er komið
og sárt er að kveðja. Sjúkralegan
var stutt en þú kvaddir okkur öll
sátt og vitum við að Jón bróðir tók á
móti þér. Við munum gæta pabba á
þessum erfiðum stundum og vera
honum styrkur, þið voruð svo ánægð
með að flytja í nýju íbúðina. En
mamma, við kveðjum þig og þú ert í
minningu og hjörtum okkar allra og
nú hefur þú fengið hvíld frá þínum
sársauka. Við þökkum þér allar
góðu stundirnar og ástúðina sem er
okkur svo gott veganesti í okkar eig-
in lífsgöngu.
Við viljum þakka læknum og öllu
starfsfólki Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja fyrir fórnfúst starf, alúð,
stuðning og hlýju.
Hvíl þú í friði.
Börnin.
Fyrir rúmlega tveimur árum flutt-
um við Ingvar að Vesturgötu í Kefla-
vík. Það vildi svo skemmtilega til að
út um eldhúsgluggann hjá mér sá ég
yfir í eldhúsgluggann hjá ömmu og
afa. Að hafa ömmu og afa í næsta
húsi átti svo sannarlega eftir að
koma sér vel. Ég held að ekki hafi
nema nokkrir dagar liðið þar til ég
hljóp með aukahúslykil yfir til ömmu
og lét hana hafa, bara ef ég skyldi nú
læsa mig úti. Það gerðist þó oftar en
mig hafði grunað að ég læsti mig úti
og þurfti að fara yfir til að fá lykilinn.
Amma var farin að hafa lúmskt gam-
an af þessu og vissi vel hvenær það
var sem mig vantaði lykilinn eða
hvort ég væri að koma í spjall. Ég
veit hún hló oft að mér innra með sér,
en ég hafði bara gaman af því. Það
skipti ekki máli hvenær ég hitti á
hana, hún var alltaf ánægð að sjá mig
og til í spjall og hafði áhuga á því sem
ég var að gera og spurði mikið.
Hún hafði mikinn og góðan húmor
og átti það svo oft til þegar hún hló að
slá hnefanum létt í borðið, hrista
hausinn og svo kom, oh Eva Rut, þú
ert nú alveg. Það eru svona smáatriði
sem verða manni svo mikilvæg minn-
ing. Það að geta stokkið yfir til ömmu
og afa, setið og spjallað var mér svo
sannarlega mikils virði. Manni verð-
ur það ljóst að það eiga sér eldri kyn-
slóð til að spjalla við og fræðast af er
hverri manneskju mjög mikils virði.
Með árunum fækkar í þessari kyn-
slóð í lífi manns og lætur mann upp-
götva hversu mikilvægt er að verja
tíma með þeim á meðan maður get-
ur.
Það er alltaf erfitt þegar þeir sem
manni þykir vænt um kveðja. Alltaf
verður manni þungt fyrir brjósti.
Þegar ég áttaði mig á hversu veik
amma var orðin þá brá mér eilítið,
hún hafði alltaf verið hraust kona og
sjaldan orðið misdægurt. Ömmu er
sárt saknað, við söknum hennar öll,
hún var einstök kona, hún var amma
Óla. Ég veit að hann Jón litli hefur
tekið á móti henni og hugsar vel um
hana. Ég veit að amma fylgdist vel
með mér yfir götuna og ég veit hún
gerir það enn, bara annarsstaðar frá.
Eva Rut.
Elsku amma.
Nú hefur þú fengið hvíld og ég veit
að innst inni eru margir sáttir að
þessu sé lokið þótt erfitt sé að segja
það.
Þessi barátta tók ekki langan tíma
og þú vissir að þessu var að ljúka, þér
fannst erfitt að vita að þinni veru hjá
okkur væri lokið en amma þú veist að
þú ert alltaf í hjarta okkar og gleym-
ist aldrei.
Þetta ár var mjög ánægjulegt fyrir
ykkur afa því þið fluttuð í nýja íbúð.
Þið voruð svo ánægð og fegin því
þessi íbúð var á jarðhæð, það gat
ekki verið betra. Það var stutt í allt,
Bókabúðin var handan við hornið svo
það var stutt í rauðu seríuna og
Sparisjóðinn var ekki langt undan
svo þú gast tekið milljónirnar út eins
og þú sagðir alltaf. Það voru keyptar
nýjar gardínur fyrir gluggana í nýju
íbúðinni og svo keyptum við hitt og
þetta, þú sagðir að þarna skyldir þú
vera þangað til að þinn tími væri
kominn og það yrði allt að vera full-
komið.
Elsku amma, þú varst svo ánægð
með allt. Þegar Helga Rut dóttir
okkar Gauja verður stór þá skal ég
segja henni frá okkar tímum og
minningum sem við áttum saman.
Amma, manstu hvað okkur fannst
brauð með tómatsósu gott, þegar við
spiluðum olsen og þú vannst alltaf og
svo kleinurnar þínar, þær voru best-
ar.
Elsku amma, við fjölskyldan
stöndum saman á þessari stund.
Hafðu engar áhyggjur af afa því
hann er umkringdur góðu fólki og
hann sér um að allir séu ánægðir og
sáttir.
Elsku amma, ég veit að þú og Jón
vakið yfir okkur ég sakna þín óend-
anlega, elsku amma. Við sjáumst aft-
ur þegar minn tími er komin.
Þín ömmustelpa
Katrín.
Elsku amma.
Það er ekki hægt að lýsa því hve
sárt ég sakna þín. Ég mun alltaf
minnast þess þegar ég kom í heim-
sókn að þú varst oftast að leggja kap-
al eða lesa. Þú varst sú manneskja
sem ég gat talað við um allt og treyst
þér fyrir öllu. Þú varst alltaf sú
manneskja sem gerðir allt fyrir alla
en mjög fátt fyrir sjálfa þig. Ef ég
ætti eina ósk myndi ég óska þess að
þú fengir að lifa lengur og sjá öll
barnabörnin og barnabarnabörnin
þín vaxa úr grasi. En núna ertu kom-
in á betri stað. Ég mun minnast þín á
hverjum degi og ég mun alltaf sakna
þín.
Þitt ömmubarn
Ari Haukur.
Elsku amma mín.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
þig. En nú er sú stund komin. Ég
gerði mér aldrei grein fyrir því að ég
gæti misst þig, þú varst alltaf til stað-
ar, ég hélt að þú myndir verða áfram.
En því miður ertu farin frá okkur og
ert þá komin á betri stað með honum
Jóni. Vonandi líður ykkur vel saman.
Ég þakka þér fyrir góðu stundirnar
sem við áttum. Þú varst mjög ákveð-
in kona og ég er stolt að vera barna-
barn þitt og segja að ég hafi fengið
það frá þér. Án þín væri ég ekki til.
Ég vil þakka þér fyrir allt og ég elska
þig mjög mikið. Ég óska þér góðrar
ferðar í ferðalaginu þínu og vonandi
líður þér vel núna, og getur borðað
fullt af ísblómum. Mér þykir leitt að
ég var ekki hjá þér en þú munt alltaf
verða hjá mér í hjarta mínu. Ég elska
þig amma mín. Megi englarnir vera
hjá þér og megi Guð gefa afa og okk-
ur hinum styrk. Kveðja
Auður Eyberg.
Það var alltaf jafn gaman að koma
í heimsókn til þín, ég og Ágúst feng-
um alltaf að fara í Sparkaup að kaupa
pulsur og nammi og fara á pulsu-
vagninn og borða. Og stundum þegar
við fengum að gista hjá þér fengum
við að vaka frameftir kvöldi og spila.
Þú sagðir alltaf að það væri ekki
hægt að spila við afa því hann svindl-
ar svo mikið, við höldum að það sé
rétt. Þú varst besta amma í heimi og
við vonum að þér líði vel þar sem þú
ert.
Þínir ömmustrákar,
Gunnar Borgþór og Ágúst Þór.
Ó, þá náð að eiga Jesú
einkavin í hverri þraut.
Ó, þá heill að halla mega
höfði sínu’ í Drottins skaut.
Ó, það slys því hnossi’ að hafna,
hvílíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
(Matthías Joch.)
Með þökk fyrir sameiginlega lífs-
göngu og allar samverustundir, Óla
mín.
Hvíl þú í friði,
Hilmar Eyberg.
ÓLÖF
JÓNSDÓTTIR
✝ Guðrún Sumar-liðadóttir fædd-
ist í Viðvík á Hellis-
sandi 5. mars 1930.
Hún lést á Líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 4. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Matthildur G.
Rögnvaldsdóttir, f.
18. júlí 1908 í Fögru-
dalstungu í Saurbæ,
d. 12. júní 2001, og
Sumarliði Andrés-
son, f. 25. apríl 1901
á Lindarbrekku á
Hellnum, d. 10. ágúst 1969.
Systkini Guðrúnar eru: 1) Ingi-
björg, f. 18. júlí 1931, gift Svav-
ari Kristjánssyni sem er látinn.
2) Svana, f. 11. september 1942,
gift Magnúsi G. Davíðssyni, f. 11.
apríl 1945.
Guðrún giftist 17. maí 1958
Leó Ottóssyni, f. í Reykjavík 16.
mars 1930, d. 28. desember 1998.
Foreldrar hans voru
Emil Ottó Bjarna-
son og Sigrún Krist-
jánsdóttir. Guðrún
og Leó eignuðust
þrjá syni. Þeir eru:
1) Tryggvi, f. 13.
júlí 1955, kvæntur
Arnþrúði Soffíu
Ólafsdóttur, f. 6.
ágúst 1953. 2) Birk-
ir, f. 17. apríl 1960, í
sambúð með Rakel
Jónsdóttur, f. 14.
janúar 1969. 3)
Víðir, f. 23. nóvem-
ber 1963, kvæntur
Guðbjörgu Erlu Úlfarsdóttur, f.
25. maí 1968.
Guðrún og Leó bjuggu á Hell-
issandi til ársins 1972 en eftir
það í Reykjavík. Barnabörn
hennar eru níu og eitt lang-
ömmubarn.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku amma mín. Ég er enn ekki
búin að ná því að þú sért ekki hér
hjá okkur lengur, það var svo margt
sem við brölluðum saman og ekki
má gleyma Marías, það fylgdi því
einfaldlega bara að koma heim til
þín og afa í Hverafoldina eftir tón-
listarskóla og spila Marías, og alltaf
voru þá einhvers konar kræsingar
með. Ég held meira að segja að það
hafi verið þið afi sem kennduð mér
að spila því alltaf þegar ég kom til
ykkar þegar ég var yngri þá var
nánast alltaf spilað. Þegar ég hugsa
til baka þá eru svo margar minn-
ingar sem ég á um okkur og það er
svo margt sem við töluðum um að
það er engu líkt, við spjölluðum um
allt á milli himins og jarðar og það
var líka mikið sem þú sagðir mér
frá æsku þinni og lífi á Snæfellsnesi
og það var oft sem ég hugsaði um
það af hverju ég hafi ekki alist upp
á Snæfellsnesi eins og þú og pabbi.
Vikuna áður en þú lést kom ég í
heimsókn til þín og þá sá ég hversu
erfitt þetta var orðið fyrir þig og
held ég að þetta hafi í raun verið
léttir fyrir þig að fá að fara. Bið ég
guð að geyma þig, elsku amma mín.
Ágústa Sif Víðisdóttir.
Elsku amma, alltaf var jafnhlý-
legt hjá þér. Alltaf þegar þú vissir
að ég væri á leiðinni hafðir þú eitt-
hvað gott til, til dæmis snúða, kökur
og margt fleira. Ég mun sakna þín,
elsku amma mín.
Leó Gunnar Víðisson.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma, við vitum að nú ert
þú komin til Guðs og ert orðin engill
hjá honum. Við vitum líka að sem
engill munt þú fylgjast með okkur
og gæta okkar. Nú mun þér líða vel
og verður aldrei framar veik. Takk
fyrir allt.
Svo fari þeir í friði,
er frá oss skiljast hér,
og hjá því dimma hliði,
sem holdið inn um fer,
skal frelsis engill fríður
oss flytja huggun þá,
að Drottins dýrð vor bíður,
ef Drottinn trúum á
(Björn Halld. frá Laufási.)
Birkir Ívar og Birta Íva.
Gott er ein með Guði að vaka,
gráta hljótt og minnast þín,
Þegar annar ylur dvín, –
Seiða liðið líf til baka,
og láta huggast, systir mín!
Ennþá blærinn ástarþýði
andar sálu þinni frá,
ennþá heyrı́ég hjartað slá;
– enn mig styrkja í innra stríði
augu djúp og göfug brá.
Við skulum leiðast eilífð alla
– aldrei sigur lífsins dvín.
Ég sé þig, elsku systir mín.
Gott er þreyttu höfði að halla,
að hjarta guðs – og minnast þín.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Ingibjörg og Svana
Sumarliðadætur.
Guðrún Sumarliðadóttir frænka
mín er látin.
Frá því ég man fyrst eftir mér
hefur hún verið til og hún mun allt-
af vera það í huga mínum. Það er
undarlegt þegar manneskja sem
maður hefur alltaf þekkt og tengir
svona margar góðar minningar við
fellur frá, manneskja sem ég hélt á
einhvern barnalegan hátt að yrði
alltaf til. Ég man eftir öllum ferða-
lögunum sem ég fór með þeim Við-
víkursystrum, þó sérstaklega man
ég eftir ferðalögunum vestur á
Snæfellsnes. Ég sóttist alltaf eftir
því að sitja við hlið eftirlætisfrænku
minnar, hennar Gunnu, því ég vissi
að hún var ómældur viskubrunnur
um hreinlega allt sem fyrir augu
bar. Ekki var til sá hóll, bær eða
bjarg að Gunna gæti ekki sagt sögu
af því, hvort sem þar bjuggu fátæk-
ir bændur, tröllkarlar eða huldu-
fólk, þá vissi hún nákvæm deili á
þeim og þetta allt fékk Bjarni litli
að heyra þar sem hann sat sem í
leiðslu með sperrt eyru og galopin
augu alveg agndofa yfir hversu mik-
ið þessi litla hægláta kona vissi. Eitt
sinn benti Gunna mér á foss og
sagði mér að hann héti Bjarnafoss.
Mikið var ég stoltur að heyra þetta
og fannst ég eiga doldið í þessum
fossi. Enn í dag finn ég fyrir þessu
stolti þegar ég sé þennan foss og
segi þá dætrum mínum að þetta sé
fossinn minn, Gunna frænka gaf
mér hann.
Alltaf fannst mér jafngott að
heimsækja þau hjón, Gunnu og Leó.
Gunna var afbragðs húsmóðir og
alltaf fékk maður eitthvert góðgæti
hjá húsfrúnni, kleinur, kökur og ef
maður var heppinn fékk maður
kornflextertu. Svo var ísköld mjólk
eða djús með og eftir veitingarnar
var maður oftar en ekki leystur út
með rímuðum gátum eða einhverj-
um skemmtilegum sögum.
Elsku eftirlætisfrænka mín, takk
fyrir allt. Fyrir allar sögurnar, gát-
urnar, trúna og traustið, fyrir öll
spilin sem þú spilaðir við mig, alla
klukkutímana sem þú nenntir að
hafa ofan af fyrir mér. Fyrir að vera
alltaf skilningsrík, fyrir glettnina og
kímnina, fyrir öll skiptin sem við
fórum í berjamó, borðuðum nesti of-
an í lautu, fyrir að stríða mömmu
minni í bernsku. Takk fyrir að vera
mér alltaf góð.
Bjarni Magnússon.
Með hlýju og trega kveð ég þig
kæra frænka. Ég kunni svo vel að
meta hversu hrein og bein þú varst
og áttum við margar skemmtilegar
samræður þar sem þú komst mér
svo oft á óvart með þínum skoð-
unum á ýmsum málum úr hinu dag-
lega lífi og ekki má gleyma þínu
margfræga minni. Hvernig fer fjöl-
skyldan nú að?
Þú einfaldlega mundir alla hluti,
fólk, staði, ártöl og minningar og
það var svo gaman að hlusta á ykk-
ur mömmu kýtast á eins og ungling-
ar, venjulega var það þegar mamma
mundi ekki eftir einhverju og þú
trúðir því ekki að hún myndi það
ekki. Það eru til margar góðar
minningar úr ferðum okkar vestur
og úr sumarbústaðarferðum, börnin
heilluðust af þínum ótæmandi
viskubrunni þar sem þú þuldir upp
gátur og sögur og maður gat ekki
annað en hrifist með.
Ég var barn að aldri þegar þú,
þessi iðna húsmóðir og hannyrða-
kona, varðst fyrir því áfalli að fá
heilablóðfall. Því miður náðir þú þér
aldrei að fullu eftir það en þú hélst
ótrauð áfram og aldrei kom maður í
heimsókn til Gunnu án þess að
bornar væru fram dýrindis veiting-
ar.
Gunna mín, við föndrum víst ekk-
ert saman fyrir þessi jól en það var
sannarlega gaman hjá okkur í fyrra.
Ég veit að þú verður með okkur í
anda þegar við förum að vand-
ræðast við föndrið.
Ég kveð þig í bili og ég veit að
guð og englar tóku vel á móti þér.
Frænkan mín kæra hefur kvatt þetta líf.
Já, sál hennar leikur sér frjáls að nýju.
Hjá guði og englum hún dvelur nú hjá
í himnaríki með ástvininum að nýju.
Kveðja.
Svava frænka.
GUÐRÚN
SUMARLIÐADÓTTIR