Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 34
226
RÉTTUR
og Daníel Thorlacius, hafi borið hvor öðrum illa sögu-
una. Um haustið gaus upp sá kvittur, að eigi væri allt
með felldu um hag og reikninga Reykjavíkurverzlun-
arinnar. Sendi stjórn samlagsins fulltrúa sinn til Reykja-
víkur, Andersen að nafni, og veik hann Sigfúsi frá allri
ráðsmennsku hjá félaginu. Jafnframt stöðvaði samlagið
allar vörusendingar til Reykjavíkur, meðan könnun á
fjárreiðum fór fram. Við athugun kom í ljós, að eigi var
um neinar alvarlegar misfellur að ræða hjá Sigfúsi, en
bókhaldi nokkuð ábótavant. Misklíð þessi og tortryggni
olli því, að Sigfús Eymundsson hvarf að fullu og öllu
úr þjónustu félagsins, en verzlunarstjóri í Reykjavík
var ráðinn Egill Egilsson, bróðir Þorsteins verzlunar-
stjóra í Hafnarfirði. Þessir atburðir hafa vafalaust orðið
samlaginu nokkur hnekkir. Bæði var það, að verzlun
þess í Reykjavík mátti heita varningslaus haustið 1871,
í aðalkauptíðinni, og svo glötuðu eigi allfáir trúnni á
framtíðarmöguleika fyrirtækis, sem eigi virtist inn-
viðatraustara en þetta hafði reynzt.
Meðan þessar væringar urðu heima, vann samlags-
stjórnin í Björgvin að gufuskipakaupum þeim, sem á-
kveðin höfðu verið á aðalfundi. Hinn 22. desember var
haldinn almennur hluthafafundur um málið og ríkti
þar mikill áhugi um framgang þess. Var sú ákvörðun
tekin í tilefni af skipakaupunum, að auka hlutafé sam-
lagsins um 35 þúsund spesíudali. Voru undirtektir slík-
ar, að menn skrifuðu sig þegar fyrir 20 þúsund spesí-
um, en sú upphæð, sem á vantaði, safnaðist næstu daga
og vikur.
Hinn 21. febrúar 1872 undirrituðu stjórnendur félags-
ins bréf til íslendinga, þar sem skýrt var frá
hinum væntanlegu gufuskipaferðum milli landanna.
Bréfið var sérprentað í íslenzkri þýðingu og er á þessa
leið:
„Vér viljum ekki undanfella, að kunngjöra skiptavin-