Réttur - 01.10.1949, Side 81

RtTTVR
273
svokölluðu „vinstri menn“ mundu dirfast að bregða fæti fyrir
þau umbótamál, sem þeir höfðu lofað umbjóðendum sínum að
berjast fyrir, er þeir leituðu kjörfylgis þeirra. Varð fátt um svör,
enda upplýsti Alþýðublaðið að Eysteinn Jónsson hefði einnig
lýst því yfir fyrir hönd Franrsóknarflokksins, að hann mundi aldrei
starfa með sósíalistum, hvað sem málefnum liði. En hvorugur
hafði einurð eða drenglund til að segja þann sannleika, að báðir
eiga sér húsbónda í Washington, sem þeir hafa skuldbundið
sig til að hlýða l einu og öllu.
Þegar fullreynt þótti að ekki mundi takast að mynda stjórn,
sem nyti stuðnings meirihluta Alþingis, tók Olafur Thors að sér
að mynda minnihlutastjórn skipaða flokksmönnum sínum ein-
göngu. Stjórnin kynnti sig á Alþingi 6. desember. Ráðherrar
voru: Ólafur Thors, Bjarni Benediktsson, Björn Ólafsson, Jóhann
Þ. Jósefsson og Jón Pálmason. Stefnuskrá hafði stjórnin enga, en
Ólafur Thors fór ekki dult með það í ræðu sinni, að tilgangur
hans væri að vinna að því, að koma aftur á samstjórn þríflokk-
anna, eins og verið hafði fyrir kosningar. En eitthvað þurfti að
vera á sviðinu ,,á meðan við bíðurn". Tjaldið var ekki hægt að
draga frá fyrr en eftir bæjarstjórnarkosningar.
,,A meðan við bíðum"
Eftir áramótin lagði ríkisstjórnin fram frumvarp um dýrtíðar-
ráðstafanir, til þess að vertíðin gæti hafizt. Var það ábyrgð á fisk-
verði bátaútvegsins eins og undanfarin ár og skyldi aðeins gilda
til 1. marz, en framlengjast til 15. maí, ef ekki hefðu verið gerðar
aðrar ráðstafanir af hálfu löggjafavaldsins fyrir þann tíma. Lagði
ríkisstjórnin áherzlu á að hér væri aðeins um bráðabirgðaráðstöf-
un að ræða, en „úrræði til frambúðar" kæmu seinna. Var stjórnin
margsinnis innt eftir, hver þessi „úrræði" væru, en hún varðist
allra frétta. Það var leyndarmál, sem ekki mátti vitnast fyrir
kosningarnar í»janúar.
í leiðinni lagði ríkisstjórnin til framlengingu og hækkun á
18