Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 73

RÉTTUR
265
þeir hins vegar yrðu krafðir sagna um ástæður sínar fyrir
norðurreið, skyldu þeir birta þær á prenti.
Eggert Briem byrjaði rannsóknina heima í sýslu sinni.
Stefndi hann öllum þátttakendum norðurreiðar úr Hörg-
árdal og Eyjafirði að Skriðu 30. ágúst. Aðeins tveir mættu,
einn sendi veikindaforföll en hinir skrifuðu og vísuðu
til seðlanna, sem festir voru á girðinguna við amtmanns-
húsið, ef amtmanni væri upplýsinga vant um heimsókn-
ina. Væru seðlarnir glataðir, kváðust þeir fúsir að gefa
honum eftirrit af þeim. Ekki lét Briem þetta nægja,
heldur stefndi þeim aftur og mættu þeir nú á Steinstöð-
um 30. ágúst og Myrká 1. sept. Neituðu þeir allir, svo sem
vænta mátti, að ætlun þeirra hefði verið að vinna Grími
amtmanni líkamlegt tjón, heldur hefðu þeir verið óá-
nægðir með embættisfærslu hans. Einkum kvörtuðu þeir
yfir því, að þeir hefðu oft ekki náð tali af amtmanni, þótt
þeir ættu erindi við hann. Orðin í ávarpinu „áður en ven
fer“, skildu þeir ýmist: áður en þeir neyddust til að kæra
hann fyrir stjórninni, eða áður en meiri vandræði hlyt-
ust að stjórn Gríms.
í Skagafirði mættu aðeins þrír norðurreiðarmenn. Auk
þess mættu þeir Jón Samsonarson, Þorbergur Jónsson
hreppstjóri á Dúki og Gísli Konráðsson, en enginn þeirra
var í norðurreið. Könnuðust þeir allir greiðlega við hlut-
deild sinni í fundahöldunum og norðurreið, þeir sem voru
í henni, en að öðru leyti hafðist ekkert á framburði
þeirra. Síðustu orðin í ávarpinu skildu allir á sama veg
og Eyfirðingar. Hefur kærendunum þótt í þeim felast
hótun um líkamlegt ofbeldi. Briem innti mjög eftir því,
hvort hvatning til norðurreiðar hefði komið annars staðar-
frá. Spurði hann í því sambandi, hvort þeir könnuðust við
áðurnefnt „vestanbréf'. Sumir höfðu séð það eða heyrt
lesið og Gísli Konráðsson sagði að það kynni að hafa orðið
hvatning til Karlsárfundar. En annars kváðust þeir ekki