Réttur - 01.10.1949, Qupperneq 70

262
RÉTTUR
arm laganna. Engar heimildir benda til þess, að Grímur
hafi tekið sér atburðinn nærri, allar bera þær það með
sér, að hann hefur, a. m. k. í þetta skipti, haldið stillingu
sinni betur en norðurreiðarmenn hafa búizt við. Þetta
styður einnig frásögn sem Bogi Th. Melsteð hefur ritað*
og höfð mun að öllum líkindum eftir Þóru amtmanns-
dóttur. Er sú frásögn þó óvinsamleg í garð norðurreið-
armanna. Þar er borin til baka orðrómur um að amt-
maður hafi viljað segja af sér eftir norðurreið.
Ákveðið var á Karlsárfundi, að Skagfirðingar skyldu
sækja Þingvallafund og fóru þeir átta saman, þeirra á
meðal Gísli Konráðsson, Tómas frá Hvalsnesi, Sigvaldi
skáld og að sjálfsögðu Jón Samsonarson, sem sat á Al-
þingi um sumarið. Þingvallafundi þessum, sem var hald-
inn 28. og 29 júní, var ætlað að undirbúa ýmis þingmál,
þar á meðal væntanlega stjórnarskipan landsins. Skag-
firðingar vildu kjósa Sveinbjörn Hallgrímsson, ritstjóra
Þjóðólfs fyrir forseta fundarins, en fengu því ekki ráðið.
Var Pétur, síðar biskup kosinn og mun hann hafa ráðið
mestu á fundinum. Ekki líkaði Gísla Konráðssyni fundur-
inn, þóttu honum „ærnar málalengingar" Péturs og ekk-
ert mál rætt til úrslita. Af Þingvöllum riðu Skagfirðingar
til Reykjavíkur. Fréttu þeir á leiðinni, að illa gætist höfð-
ingjunum í Reykjavík að þeim sökum norðurreiðar og
mundi þeim varla óhætt að koma þangað. Héldu þeir þó
áfram ferð sinni og réðu af, ef fregnir þessar reyndust
sannar, að skjóta beztu hestum undir Sigvalda norður í
Skagaf jörð, til þess að „kveðja menn upp ‘.** En þeir
Gísli og Tómas ætluðu að svara til saka og ganga í fang-
elsi, ef þess yrði krafizt. Væru þeir báðir gamlir orðnir.
Sögur þessar um ofsóknir af hálfu embættismanna í
Reykjavík, munu lítið hafa haft við að styðjast, því að
* Prerxtuð í Óðni IX. árg. bls. 78.
** Sbr. Æfi's. Gísla Konráðsisonar, bls. 237—8.