Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 62

254
RÉTTUR
„harðstjórnarlega samin“,* svo að á fárra færi var að
halda þau í öllum atriðum og var því auðvelt að byggja
mönnum út. Þótti það ákvæði verst, að landsetar máttu
hvorki lána né selja öðrum slægjur né hey, hvað sem við
lá og varðaði það 16 skildinga sekt á hvern heyhest. Varð
af þessu megn óánægja meðal bænda. Þingmenn Skag-
firðinga og Strandamanna báru fram á Alþingi 1847 bæn-
arskrár um afnám festuuppboðanna, aðra undirritaða af
196 mönnum, en hina 82. Voru þær mikið ræddar og að
lokum samþykkt að senda konungi bænaskrá um afnám
festuuppboðanna, en að öðru leyti yrði tekið tillit til
vilja þingsins um byggingu jarða í frumvarpi til nýrra
landbúnaðarlaga.**
Grímur amtmaður Jónsson varð brátt mjög óvinsæll af
festuuppboðunum og fleiru. Hann hafði dvalið mikinn
hluta æfi sinnar í Danmörku og gengt ýmsum embættum,
þar á meðal verið foringi í danska hernum. Grímur varð
tvívegis amtmaður í norður- og austur-amtinu (1824—1833
og 1842 til dauðadags). Þegar í fyrri amtmannstíð sinni
varð hann óvinsæll af sýslumönnum og alþýðu, meðal
annars út af byggingu klaustursjarða.*** Grímur sat á
Hróarskelduþingi sem konungskjörinn fulltrúi fyrir ís-
land og Færeyjar. Ekki voru afskipti hans þar af íslands-
málum að öllu leyti heppileg né þjóðleg. Frumvarp flutti
hann þar, sem átti að auka tekjur ríkissjóðs af landinu,
með nýjum sköttum; einnig vildi hann láta meta að
nýju allar fasteignir á Íslandi, með það fyrir augum, að fá
meiri tekjur af konungsjörðum með hækkuðum afgjöld-
um. Má vera, að þessar tillögur Gríms hafi ýtt undir
stjórnina síðar með festuuppboðin. Allt þetta átti að vera
* Sbr. Æíisaga öísla Konráðssonar, Rvík. 1911—1914, bls. 229
** Sfor. Alþinigiistíð. 1847.
*** Sbr. Árbækur Espóliíns, IX. deild.