Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 40

232
RÉTTUR
sonar“, þá flýgur hér valur um garð og beinir síðan flugi
sínu vestur og norður um gjörvallar strendur landsins;
„Jón Sigurðsson“ var hér þá sjálfur kominn, safnaði lands-
mönnum og flutti til samfunda frá einum kaupstað á
annan, frá einu héraði á annað fram og aftur.... það voru
eigi kaupför Hafnarstórkaupmanna, né héðan dreginn
verzlunarauður þeirra, eigi gufuskip Danastjórnarinnar,
er fluttu menn svona hafna og héraða milli.... hvorki
Danskurinn né Danastjórn né landshöfðingi vor getur
eignað sér þetta né þakkað, það var „Jón Sigurðsson“ og
enginn annar, það er honum einum að þakka og hans
úthrópuðu 20 eða þó heldur 30 ára pólitík“.
Og síðar í greininni segir:
„Gufuknörrinn „Jón Sigurðsson“ er nú Björgvinjar-
félagið búið að þrífylla með „gnógt og seimi', og senda
hingað til lands á þessu sumri, og færði hann nú héðan
í þessari síðustu ferð sinni af vorri dýrustu land- og
sjávarvöru eins og borðið bar, eigi til Danmerkur eður
Kaupmannahafnar, heldur til hinnar fornu þjóðborgar
feðra vorra, Björgvinjar í Noregi".
Tvær áætlunarferðir fór gufuskip þeirra Björgvinjar-
manna hingað um haustið, aðra í októberbyrjun en hina
seint í nóvember. Hinn 8. dag desembermánaðar lagði
„Jón Sigurðsson" af stað úr Reykjavíkurhöfn, áleiðis til
Noregs, og mun fáa hafa grunað, að það væri í síðasta
skipti, sem skipið sæist í íslenzkri höfn. En sú varð þó
raunin. Þótt allt virtist með felldu um störf og rekstur
samlagsins, og ástæða væri til að ætla, að vöxtur þess
og viðgangur yrði jafn og traustur, reyndist annað uppi
á teningnum þegar til kastanna kom. Félagið mun ekki
hafa verið heppið í vali framkvæmdastjórans. Þótt Thork-
ill J- Johnsen væri að sögn vanur kaupsýslumaður, reynd-
ust honum í ýmsum greinum mislagðar hendur. Kaup
hans og sölur fyrir samlagið reyndust óhagkvæm í
fyllsta máta og varð af því stórfellt tjón. Honum virðist