Réttur - 01.06.1955, Page 2

Þetta óp í aftök þyrstir!
Eldmóðurinn, heilög reiðin,
sannur, stæltur sigurviljinn,
sorta skýsins ögrar dátt.
Márinn stynur — mari yfir
móti vindi flögrar, stynur,
búinn til að byrgja í djúpum
bylgjufaðmi ótta sinn.
Einnig stynur æðarfuglinn,
æðarfugli nautn ei veitir
þetta líf í þraut og háska,
þrumugnýrinn skelfir hann.
Dauðans hrædd í djúpri sprungu
drúpir mörgæs hnakkaspiki.
Aðeins frjáls og stór og sterkur
stormfuglinn er óttalaus!
Skýjabólstrar sífellt sortna,
síga óðum lægra að hafi,
upp í loft sér öldur velta,
ymja móti veðraham.