Réttur - 01.06.1955, Qupperneq 44

172
RÉTTUR
46 millj. kr. of lágt. Var þó þessi áætlun minnihlutans gerð
með ýtrustu varkárni miðað við reynzlu undanfarinna ára.
Tekjustofnarnir samkvæmt frumvarpinu um framleiðslu-
sjóð voru þessir:
1. 9% framleiðslugjald af tollverði allrar innfluttrar
vöru án undantekninga, að viðbættum aðflutningsgjöldum
eða um 10% skattur af verði vörunnar.
2. 3% skattur af veltu fyrirtækja, þó undanskilin heild-
sala og umboðssala, sömuleiðis smásala. Þetta gjald leggst
á alla innlenda framleiðslu og þjónustu.
3. 100% gjald af fob.-verði bifreiða. Sama gjald og áður
hafði verið á lagt.
4. 40 % álag á gjöld af innlendum tollvörutegundum.
5. 30% aukagjald ofan á allt þetta af ávöxtum, bús-
áhöldum, smíðatólum og verkfærum.
Áætlað var að þessir skattar mundu nema samtals 137
milljónum króna. Til viðbótar kemur svo það sem til var
í togarasjóði — 15 milljónir króna.
Öll þessi gjöld nema því samanlagt, samkvæmt áætlun
ríkisstjórnarinnar, rúmlega 200 millj. kr- En ef miðað er
við reynslu undanfarinna ára nema þau áreiðanlega ekki
minna en 230-240 millj. kr., eða um 7 þúsund krónur að
meðaltali á hvert 5 manna heimili. Þetta eru langsamlega
mestu skattahækkanir í þingsögunni.
Þingmenn sósíalista sýndu fram á að mestur hluti þess-
ara skatta var á lagður algerlega að óþörfu. Áður var
þess getið að ríkissjóður þurfti ekki á auknum tekjum að
halda. Gjöldin sem renna í framleiðslusjóð eru miklu hærri
en útgerðarmenn höfðu nokkru sinni gert kröfu til. Þegar
tillit er tekið til alls þessa kemur í ljós að ekki þurfti að
afla nema 85 milljóna króna til stuðnings útgerðinni.
Þannig voru 130 milljónir lagðar á að óþörfu.
Sósíalistar lögðu fram tillögu um öflun þessa fjár til
bráðabirgða meðan verið væri að gera sér grein fyrir
frambúðarráðstöfuniun til þess að koma útgerðinni á rétt-
an kjöl. Lögðu þeir til að þau fyrirtæki, sem mest hafa