Réttur - 01.01.1959, Síða 18

18
B É T T U R
endir á „kalda stríðið". Þjóðimar geta ekki lengur sætt sig
við þá fjarstæðu, að „kalda stríðinu“ haldi áfram, fremur en þær
gætu látið svartadauða og kóleru fá að geisa viðstöðulaust.
Hvað merkir krafan um stöðvun „kalda stríðsins", og hvað
þarf til þess að fá henni framgengt?
Fyrst og fremst þurfa allar kröfur um stríð að hljóðna. Það
er óneitanlega staðreynd, að enn eru haldnar stríðsæsingaræður,
og eru meira að segja sumir stjórnmálamenn svo skammsýnir
að gera sig seka um slíkt. Er ekki mál til komið að hætta öllu
sverðaglamri og ógnunum við önnur ríki?
„Kalda stríðið" er hálfu háskalegra en ella myndi, fyrir
þá sök að samfara því er taumlaus vígbúnaðarkeppni, sem eykst
með sívaxandi hraða eins og snjóflóð og magnar grunsemdir og
tortryggni ríkja á meðal.
Því má heldur ekki gleyma, að „kalda stríðið" hófst og er háð
á tímum, er arfleifð síðari heimsstyrjaldarinnar hefur engan
veginn verið útrýmt, þar eð friðarsamningar við Þýzkaland
hafa ekki ennþá verið gerðar, og hernámsstjórn á sér ennþá stað
í sjálfi miðstöð Þýzkalands, Berlín, það er að segja í vesturhluta
þeirrar borgar. Það myndi stuðla að því að bæta alþjóðasam-
komulag, ef unnt væri að afnema þetta misklíðarefni í miðri Efv -
rópu, þeim stað, er orðið gæti hættulegasti blettur jarðar og þar
sem stórir herir andstæðra ríkjafylkinga standa hvor andspæn-
is öðrum í návígisstöðu. Við heitum á ríkisstjórnir Bandaríkj-
anna, Bretlands og Frakklands að gera allt, sem í þeirra valdi
stendur, til þess að samkomulag megi takast um raunhæfar að-
gerðir í þessu efni.
Hver getur neitað mikilvægi þess að binda endi á „kalda
stríðið“, þegar um það er að ræða að efla í hvívetna sambönd
þjóða í milli? Við viljum stuðla að því, að gagnkvæmar heim-
sóknir stjórnmálamanna verði tíðari en nú er. Slíkt hið sama
er að segja um gagnkvæmar heimsóknir fulltrúa ýmiss konar
samtaka á sviði stjórnmála, viðskiptamála og almannamála. Við
viljum efla alþjóðasamvinnu í efnahgsmálum, menningarmálum,
vísindum og tækni.
Eg fullyrði, að samtökum Sameinuðu þjóðanna myndi takast
mun betur að rækja sitt göfuga hlutverk, ef þau gætu útrýmt
innan sinna vébanda þeim áhrifum „kalda stríðsins“, sem þar
gætir og oft tálma starfsemi samtakanna. Er það ekki einmitt
„kalda stríðið“, sem valdið hefur þeirri óþolandi staðreynd, að
Kínverska alþýðulýðveldinu, einu mesta veldi veraldar ,hefur
nú um margra ára skeið verið meinað að njóta löglegra réttinda
sinna innan samtaka Sameinuu þjóðanna?