Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 41

R É T T U R
41
hjóffanna, aff koma sér tafarlaust niffur á nýja leiff til aff leiffa
lil lykta afvopnunarvandamáliff, þetta meginvandamál vorra
daga.
Hver myndi vera sú nýja leið? Hvað ber að gera til að
binda endi á þá fásinnu, að stórum hluta þeirra verðmæta, sem
^Raðurinn hefur unnið úr ríki náttúrunnar og skapað sér
íyrir hugvit vísindanna, snilli tæknifræðinga og ósleitilega starf-
Semi milljóna og aftur milljóna vinnandi fólks, sé sóað í fram-
leiðslu drápstækja og tortímingar? Hvað ber að gera til að
koma í veg fyrir, að tugir milljóna manna á bezta aldri verði
að yfirgefa nytsamlegt framleiðslustarf til þess að geta ann-
azt hernaðarþjónustu til undirbúnings gereyðingarstyrjöld?
Nú þ-egar hafa stjórnmálamenn flestir og forystumenn um
a'fnannamál svo og megnihluti almennings í öllum löndum
sannfærzt um, að ný heimsstyrjöld myndi leiða hræðilega ógæfu
yíir allt mannkyni og stofna jafnvel í hættu sjálfri tilveru
®<umra! þeirra þjóða, sem lifa í þéttbýli á tiltölulega smáum
landsvæðum.
Það, sem nú ríður á, er að finna ráð til að stöðva þá óheilla-
fU'óun, er kynni að bera mannkynið fram af hengiflugi kjarn-
orku- 0g eldflaugastyrjaldar.
Eins og nú er háttað stöðu alþjóðamála og hernaðartækni,
Þar sem hætta er á því, að hvers konar hernaðarárekstur geti
blossað upp í kjarnorku- og eldflaugastríð, verður vandamál al-
Þjóðaöryggis ekki leyst, svo að viðhlítandi sé, nema með því
að búa svo um hnútuna, að stríð geti alls ekki átt sér stað.
meðan svo er ástatt, að til eru stórir herir á landi og legi
°S i lofti, svo og kjarnorktivopn og tundurskeyti, á meðan ung-
um mönnum í blóma lífsins er umfram allt kennt að heyja
sd-i íg, en herforingjaráðin önnum kafin að gera áætlanir um
ernaðaraðgerðir, sem fyrirhugaðar eru, getur ekki verið um
ab ræða neitt öryggi friðar með þjóðum. Ekki jafnvægi vopna-
Unaðar, sem hvert ríki um sig reynir að túlka sér í hag,
e'dur fyrirkomulag, þar sem ekkert ríki hefði nein efnis-
S tæki til að heyja stríð, — það er sú eina friðartrygging, sem
bæði traust og óbrigðul og svarar eigi aðeins til háleitustu
uSsjónar, heldur og eindreginna krafna alls almennings.
Háðstjórnin hefur hugleitt mjög gaumgæfilega núverandi stöðu
Pjóðamála svo og þá reynslu, sem fengizt hefur af undan-
gengnum afvopnunarsamningaumleitunum, og komizt að þeirri
Ul®urstöður, að tryggasta aðferðin til að ráða fram úr þessu mik-
v®gasta alþjóðamáli vorra daga, afvopnunarvandamálinu, sé
•nenn og alger afvopnun allra þjóffa.