Réttur - 01.01.1959, Síða 60

(50 R É T T U R
ingunum í sumar og valið sér bá fulltrúa sem hún
treystir til að tryggja fullnaðarsigur.
Hér á eftir verður þessi saga rakin eins og
hún gerðist stig af stigi.
Þegar vinstristjómin tók við 24. júlí 1956 gaf hún út
stefnuyfirlýsingu, þar sem getið var þeirra helztu stefnu-
mála sem ríkisstjómin ætlaði sér að hafa forgöngu fyrir
og samkomulag hafði tekizt um í samningaviðræðum Al-
þýðubandalagsins, Alþýðuflokksins og Framsóknarflokks-
ins áður. Um landhelgismálið var komizt svo að orði í
yfirlýsingunni:
,,Ríkisstjómin leggur áherzlu á stækkun íslenzku land-
helginnar og telur að stækkun friðunarsvæðisins kring-
um landið sé nú brýn nauðsyn vegna atvinnuöryggis
landsmanna og mun því beita sér fyrir framgangi þessa
máls.“
Undirbúningur hafinn
Lúðvík Jósepsson sjávarútvegsmálaráðherra hóf þegar
á ríkisstjórnarfundunum og sneri sér 17. september til HanS
G. Andersens sendiherra og bað hann að leggja fram til-
lögur sínar um framkvæmdir í málinu, en Hans hafði um
langt skeið verið sérfræðingur íslenzka ríkisins í landhelg-
ismálinu. Lýsti Hans yfir því í bréfi 15. október að hann
væri ekki reiðubúinn að bera fram neinar tillögur en lagði
til að aðgerðum yrði frestað fram yfri allsherjarþing Sam-
einuðu þjóðanna þá um veturinn, en þar átti að ræða land-
helgismálið. Hafði alþjóðalaganefnd Sameinuðu þjóðanna
þá um sumarið gert samþykkt um víðáttu landhelginnar;