Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 61

R É T T U R
61
benti hún á að landhelgi væri yfirleitt 3—12 mílur en taldi
Rð stærri landhelgi en 12 mílur væri ekki í samræmi við
alþjóðalög. Fólst í áliti hennar óbein viðurkenning á því
að heimilt væri samkvæmt alþjóðalögum að miða landhelgi
við 12 mílur. Einnig tók alþjóðalaganefndin fram ,,að þar
sem þjóð byggir afkomu sína fyrst og fremst á fiskveið-
um meðfram ströndum, ætti hlutaðeigandi ríki að hafa lög-
sögu yfir fiskveiðum innan sanngjarnrar fjarlægðar frá
ströndum með tilliti til aðstæðna á staðnum, þegar nauðsyn
ðer til, í því skyni að séð sé um að íbúarnir geti notað fisk-
veiðarnar sér til framdráttar og lífsviðurværis." Var með
því viðurkennt að ríki eins og Island eigi að hafa sérstöðu
°S réttindi umfram hinar almennu reglur. Þessar niður-
stöður alþjóðalaganefndarinnar átti að ræða á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna þá um veturinn, og eftir allmikl-
ar umræður í ríkisstjórninni varð það að samkomulagi að
íslendingar biðu með ákvarðanir þar til þeim umræðum
væri lokið.
Tímatakmörk ákveðin
Á þingi Sameinuðu þjóðanna var ákveðið að kalla saman
sérstaka alþjóðaráðstefnu um landhelgismálin í Genf í
ttiarz 1958. Fulltrúar Islands mótmæltu samkvæmt fyrir-
raælrnn ríkisstjórnarinnar þessum nýja drætti, þeir bentu á
hversu lengi Islendingar hefðu þegar beðið með aðgerðir
sem væru þó lífsnauðsyniegar, og greiddu Islendingar einir
þjóða atkvæði gegn því að málinu yrði frestað í eitt ár og
vísað til nýrrar ráðstefnu. Með þeirri atkvæðagreiðslu var
lýst yfir því að Islendingar teldu sig ekki skuldbundna til
Þ®ss að bíða með aðgerðir sínar fram yfir haflagaráðstefn-
Una í Genf.
^egar er allsherjarþingið hafði tekið ákvörðun sína
öoðaði sjávarútvegsmálaráðherra ráðstefnu um landhelg-
ismálið. Var ráðstefnan haldin í Reykjavík 12. og 13. febr.
1957 og mættu þar fulltrúar frá Mið-Vesturlandi, Vest-