Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 77

RÉTTUR
77
um hvernig Atlanzhafsbandalagsríkin myndu líta á það ef
íslendingar gæfu einhliða út reglugerð um stækkun land-
helginnar í 12 mílur og breyttar grunnlínur, en togarar
bandalagsríkjanna fengju undanþágu til að veiða allt upp
að 6 mílna mörkum mn tveggja ára skeið. Að því er Henrik
Sv. Björnsson taldi var svars ekki að vænta við þessari fyr-
irspurn fyrr en 23. maí, og skýrðu ráðherrar Framsóknar-
flokksins og Alþýðuflokksins svo frá að þeir gætu ekki
tekið neina ákvörðun fyrr en það svar hefði borizt. Al-
þýðubandalagið mótmælti hins vegar mjög harðlega allri
þessari málsmeðferð og samningamakkinu í París og krafð-
ist þess að stjórnarflokkarnir stæðu við fyrri samninga
sína og yfirlýsinguna um að nýja reglugerð skyldi gefa
út ekki síðar en 20. maí og hefði hún ekki að geyma neinar
undanþágur fyrir erlend veiðiskip. Krafðist Alþýðubanda-
lagið þess að allir stjórnmálaflokkamir tækju lokaákvörð-
un í málinu í síðasta lagi þann 20. Varð loks úr að fund-
ir voru boðaðir í öllum þingflokkum í Alþingishúsinu að
kvöldi þess 20. maí.
Atlanzhafsbandalagið bannar
Fastaráð Atlanzhafsbandalagsins reyndist vera fljótara
að taka ákvarðanir en Henrik Sv. Björnsson hafði búizt
við. Þegar þann 20. maí barst svarskeyti frá ráðinu við
fyrirspurn ráðherra Alþýðuflokksins og Framsóknar-
flokksins. Var þar lýst yfir því að ekkert ríki Atlanzhafs-
bandalagsins myndi sætta sig við reglugerð eins og þá sem
spurzt hafði verið fyrir um. Hins vegar skoraði fastaráð
Atlanzhafsbandalagsins á ríkisstjórn Islendinga að taka
upp samninga mn landhelgismálið og hét því hátíðlega
að þeir samningar skyldu ekki taka meira en tvo mánuði.
Lýsti ráðið fagurlega umhyggju bandalagsríkjanna fyrir
hagsmunum Islendinga en talaði einnig hótandi um það að
íslendingar myndu hafa verra af ef þeir neituðu samning-
um og ákvæðu landhelgina einhhða.