Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 79

R É T T U B
79
neituðu að fallast á tillögurnar um samninga myndi það
hafa „alvarlegar afleiðingar" bæði fyrir ísland og
bandalagið allt. Benti hann sérstaklega á það að þjóðirn-
ar í Efnahagssamvinnustofnun Evrópu virtust nú fús-
ari en áður til að kaupa íslenzkan fisk, en það kynni að
breytast ef Islendingar stækkuðu landhelgi sína!
Skeyti sínu lauk Spaak með persónulegu ákalli til
Hermanns Jónassonar þar sem hann skírskotaði til til-
finninga hans og umhyggju fyrir samstöðu Atlanzhafs-
ríkjanna og bað hann að heimila þessa síðustu sáttatil-
raun með því að fallast á að samningum yrði haldið
áfram.
Framsókn samþykkir reglugerðina
Þannig stóðu sakir þegar fundir stjórnmálaflokkanna
hófust að kvöldi 20. maí. Þegar eftir kvöldmatinn fylltist
Alþingishúsið og var greinilegt að þingmönnum var ljóst
að þeirra biðu hinar örlagaríkustu ákvarðanir: áttu Is-
lendingar að stækka landhelgi sína eða áttu þeir að hefja
samningamakk við Breta og Atlanzhafsbandalagið um
tveggja mánaða skeið enn? Afstaða Alþýðubandalagsins
var skýr, það hélt fast við þá kröfu sína að reglugerð yrði
gefin út án tafar um stækkun landhelginnar í 12 mílur.
Af hinum flokkunum varð Framsókn fyrst til þess að taka
afstöðu. Ráðherrar flokksins lýstu yfir því þá um kvöldið
að Framsóknarflokkurinn væri andvígur því að semja við
erlend ríki um landhelgismálið og gæti fyrir sitt leyti fall-
izt á að sjávarútvegsmálaráðherra gæfi út reglugerð þá
um stækkun landhelginnar sem hann hafði gert tillögu um.
Sjálfstæðisflokkurinn og Alþýðuflokkurinn héldu hins
vegar áfram fundum sínum, og kom nú í ljós að mjög náin
samvinna var með þeim; ræddust forustumenn þeirra stöð-
ugt við og lögðu auðsjáanlega áherzlu á að móta sameig-
inlega afstöðu í landhelgismálinu. Eftir að fundir höfðu
staðið langt fram á nótt lýstu ráðamenn þessara tveggja