Réttur - 01.01.1959, Síða 91

R É T T U R
91
öllu vilja fórna fyrir það að lafa við völd. Slík ríkis-
stjórn getur ekki flúið skapadóm sinn, enda þótt hún
geti keypt sér stundar gálgafrest. . . Allt atferli komm-
únista í þessu máli síðustu daga bendir til þess að þeir
hafi viljað vinna íslcnzku þjóðinni sem mest tjón og
skapa henni sem mest vandræði. Það er engu líkara
en óðir menn liafi stjórnað skrifum „Þjóðviljans“ um
landlielgismálin.“
Dagana næstu á undan hafði Morgunblaðið birt miklar
og fagnandi fréttir um það að ríkisstjórnin væri að segja
af sér, enda lögðu forustumenn Sjálfstæðisflokksins kapp
á að reyna að halda þannig á landhelgismálinu fyrir sitt
leyti að stjórnarsamvinnan rofnaði. Næst erindrekstrin-
um fyrir Atlanzhafsbandalagið hafði Sjálfstæðisflokkurinn
mestan hug á að nota þetta örlagamál til framdráttar
þeim flokkshagsmunum sínum að samvinna vinstriflokk-
anna rofnaði. Töldu ráðamennirnir sig hafa fengið trygg-
ingu fyrir því hjá utanríkisráðherra að Alþýðuflokkurinn
myndi örugglega standa með Sjálfstæðisflokknum áður en
þeir birtu yfirlýsingu sína 21. maí. Þess vegna varð sam-
komulag stjórnarflokkanna reiðarslag fyrir þá, sú ákvörð-
un sem öll þjóðin fagnaði varð þeim mikil ótíðindi. Hafa
sárindin í garð Alþýðuflokksins og utanríkisráðherrans
oft komið fram; þannig komst Pétur Benediktsson banka-
stjóri svo að orði um þetta atriði í ræðu sem hann flutti
24. ágúst 1958:
„Alþýðuflokknum hefði verið holt að hafa í huga
hið fornkveðna að „jafnar kvígur draga bezt arð“.
Framsókn notar hvert tækifæri til að sýna að hún met-
ur kommúnista meira en Alþýðuflokkinn. Við sáum hver
viðbrögðin voru þegar þessum tveim samstarfsflokkum
Framsóknar lenti saman út af landhelgismálinu fyrir
tveim mánuðum. Þá var Alþýðufiokkurinn svínbeygður
undir ok kommúnista. Hvers vegna lét hann fara svona
með sig?“