Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 104

104
R É T T U R
Hvers vegna gerðu Bretar árás?
Þegar ákvörðunin um stækkun landhelginnar í 12 mílur
hafði verið tekin eftir hin hörðustu átök 24. maí 1958,
skoraði Alþýðubandalagið á aðra flokka að fella niður all-
ar væringar um málið. I ræðu sinni á sjómannadaginn, 1.
júní 1958, benti Lúðvík Jósepsson sjávarútvegsmálaráð-
herra á það að „hér er um líf íslenzku þjóðarinnar að tefla“
og hélt áfram:
„Islendingar! Við höfum tekið okkar ákvörðun í þessu
stærsta máli þjóðarinnar í dag. Örugg samstaða er okk-
ar sterkasta vopn. Leggjum því á hilluna deilur um
minni atriði málsins og stöndum sem einn maður gagn-
vart öðrum þjóðum. Sýnum festu og öryggi í framkomu
okkar og verum minnug þess hvílíkt stórmál er um að
ræða fyrir framtíð og heill þjóðarinnar."
En eins og rakið hefur verið í köflunum hér að framan
urðu ráðamenn Sjálfstæðisflokksins og Alþýðuflokksins
því miður ekki við þessum áskorumun, og það hafði ör-
lagaríkar afleiðingar.
Allan þann tíma sem landhelgismálið var á dagskrá
voru íslendingar undir smásjá brezkra stjórnarvalda. Á-
tökin miklu og stjórnarkreppan áður en stækkun land-
helginnar var ákveðin fóru auðvitað ekki fram hjá Bret-
um. Þeir veittu því sérstaka athygli að utanríkisráðherra
lagði til að útgáfu reglugerðarinnar skyldi frestað degi
áður en hún var lögformlega birt og að fulltrúi Sjálfstæð-
isflokksins í landhelgisnefndinni studdi þá tillögu. Þeim
duldist ekki að allt sumarið 1958 kom ekki ein einasta
grein til stuðnings málstað Islands í Morgunblaðinu og
Alþýðublaðinu, en þau blöð prentuðu fúslega upp áróð-
ur og hrakyrði erlendra blaða gegn málstað Islands. Bret-
ar drógu auðvitað af því augljósar ályktanir að utanrikis-
ráðherra skyldi einnig vera til viðtals um samningamakk
innan Atlanzhafsbandalagsins eftir að reglugerðin um