Réttur - 01.01.1959, Side 110

110
RÉTTtlK
Breta í íslenzka landhelgi, bæði í laganefndinni og í al-
mennum umræðum; í þeim umræðum varð enginn maður
til þess að verja og afsaka framferði Breta — nema full-
trúar Breta sjálfra — hins vegar réðust fulltrúar fjöl-
margra þjóða í Evrópu, Asíu, Afríku og Suður-Ameríku
harðlega gegn Bretum og fordæmdu ofbeldisverk þeirra
gegn Islendingum sem brot á alþjóðalögum og stofnskrá
Sameinuðu þjóðanna. Það vakti sérstaka athygli að þess-
ir fulltrúar virtust yfirleitt líta hernaðaraðgerðir Breta
alvarlegri augum en sjálfir íslenzku fulltrúamir, og marg-
ir fulltrúar létu í ljós undrun yfir því að Islendingar skyldu
ekki hafa kært óhæfuverkin fyrir Sameinuðu þjóðunum.
Þau urðu sem kunnugt er málalok á allsherjarþinginu,
að landhelgismálinu var vísað til nýrrar haflagaráðstefnu
sem hefjast á í Genf í marz 1960.
Gengur enn erinda
Atlanzhaísbandalagsins
Framkoma utanríkisráðherra í sambandi við allsherj-
arþing Sameinuðu þjóðanna sýndi að hann hafði ekkert
lært og engu gleymt, og það kom brátt í Ijós að eins var
ástatt um snma leiðtoga Sjálfstæðisflokksins. Þrátt fyrir
árás Breta, vopnað ofbeldi og óhæfuverk héldu þeir áfram
að beita sér fyrir brezku tillögunni um að Atlanzhafs-
bandalagið — samtök helztu andstæðinga okkar — ætti
að f jalla um landhelgismálið og ákveða stærð landhelginnar
hér. Bretar veittu þessum tillögmn Sjálfstæðisflokksins
sérstakar gætur. 17. október 1958 flutti einn af fyrirles-
urum brezka útvarpsins þannig ræðu um landhelgis-
málið og fjallaði sérstaklega um það hvernig „kommún-
istar“ hefðu reynt að „notfæra sér ágreininginn við Bret-
land og óánægjuna með herstöð Atlanzhafsbandalagsins"
og koma í veg fyrir lausn landhelgisdeilunnar innan
bandalagsins. Hann sagði síðan: