Réttur - 01.01.1959, Síða 139

R É T T U R
139
vizku, sem láta sér detta í hug að endurreisa hana sem
drottnandi skipulag á Islandi á ný.
Út á við var þjóðin á gjaldþrotsins barmi, reyrð í
skuldafjötra breska bankavaldsins, rúin að framleiðslu-
tækjum. Einkaauðvaldið gat aldrei gert Island efnahags-
lega sjálfstætt.
Einkaauðvaldið sem drottnandi vald skildi við ísland
fátækt að framleiðslutækjum, við alþýðuna í örbirgð, —
■og allir núverandi kaupránsflokkar skriðu þá saman í
afturhaldsbæli þjóðstjórnarinnar í sameiginlegu pólitísku
gjaldþroti.
• LlFSKJAKABREYTING VERKALYÐSINS
Svo kom árið 1942. Atvinnuleysið hafði horfið, og að-
staða Islendinga til sigursællrar baráttu gerbreytzt. Það
var runnin upp sú örlagastund íslenzkrar sögu að á-
kveðið skyldi, hvort alþýðan ætti að búa áfram við sömu
fátæktina og atvinnuleysið og einkaauðvaldið hafði
skammtað henni fyrir stríð, eða hvort alþýðan skyldi
gerbreyta lífskjörum sínum til batnaðar. Verkalýðssam-
töklin og SósíaliStaflokkurinn voru einráðin í því að nú
skyldi til skarar skríða: lífskjörin stórbætt.
En einkaauðvaldið var jafn ákveðið í því að engu
skyldi breytt: Alþýðan skyldi beygð undir sama ok at-
vinnuleysis og kaupkúgunar sem fyrir stríð. Og hinn
tvíhöfðaði þjóðstjórnarþurs fésýsluvaldsins á íslandi, •—
sem leikur þá list að láta Framsóknarhausinn skamma
Sjálfstæðishausinn fyrir hverjar kosningar, en lætur
hausana síðan bíta sundur til helminga eftir kosningar
allt, sem þursanum tekst að ræna af alþýðu manna, •—
þjóðstjórnarþursinn fyrirskipaði með gerðardómslögun-
um í janúar 1942 alþýðunni að una við eymdarástandið
að viðlögðum fangelsunum verkalýðsleiðtoganna og upp-
töku félagssjóðanna.