Réttur


Réttur - 01.01.1960, Side 40

Réttur - 01.01.1960, Side 40
40 RÉTTUR gera margt fleira og meira, en nú er af þeim heimtað, ef þeir aðeins væru þess megnugir. Sanna þurfamenn ættu þeir eigi aðeins að fæða og klæða, heldur veita þeim prýðilegt uppeldi, ef börn eru, glaða og náðuga elli, ef aldraðir eru, næga hjúkrun, ef sjúkir eru. Þeir ættu ekki aðeins að annast þá, sem ekki geta sjálfir séð sér farborða, heldur varna því, að efni og atorka þverri hjá þeim, sem vill bjarga sér. Þeir ættu að varna voða en greiða fyrir vel- gengni. Þeir ættu að vera nokkurs konar bakhjallur fyrir alla hreppsbúa, þegar í einhverjar ofraunir rekur; þeir ættu að halda uppi forðabúri bæði fyrir fólk og fénað; þeir ætm að vera fröm- uður búnaðarbóta og margháttaðrar menningar. En það er auðsætt, að þetta er flestum sveitarsjóðum langt um megn og mun jafnan verða, meðan tekjur þeirra eru eingöngu sama eðlis og nú, hvernig sem sveitarstjórnarlögin væru og hversu vísir og góðir menn, sem stjórn þeirra hefðu á hendi. Eina ráðið er að veita sveitarsjóðunum eigi aðeins fastan, heldur sívaxandi höfuðstól. I þessa átt stefna lögin um stofnun styrktar- sjóða handa alþýðufólki, er með tímanum munu verða þessu landi til hinnar mestu blessunar. A sama hátt væri einkar æskilegt, að sem flestir sveitarsjóðir legðu árlega nokkra upphæð í Söfnunarsjóðinn, er með tíman- um gæti orðið mikill, varanlegur og sívaxandi tekjustofn fyrir þá. En til þess að sveitarmálum mætti koma í það horf, sem nauðsyn krefur, þarf hvert sveitarfélag eiginlega að eiga sig sjálft, ekki aðeins þarfir sínar, skort sinn og bágindi, heldur einnig arð sinn, auðsuppsprettur sínar og umfram allt sinn óhreyfanlega höf- uðstól, jarðirnar. Þetta er einnig viðurkennt, hvað arðinn snertir, þar sem lögin mæla svo fyrir, að aukaútsvar skuli leggja á sveitarbúa, annars vegar eftir efnum og ástæðum hvers gjaldþegns, og hins vegar eftir þörfum sveitarsjóðs til nauðsynlegra og löglegra gjalda. En þetta er eigi einhlítt til þess að fullnægja þörfum sveitarfélaganna. Þegar á herðir, takmarkast þetta í framkvæmdinni af gjaldþoli manna, svo sveitarfélagið getur komizt í skuldir (hallærislánin), orðið ómegnugt að gegna skyldum sínum, svo sem vera ber, og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Réttur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.