Réttur - 01.01.1960, Qupperneq 46

46
R E T T U R
2. Starfsmannastéttin er fimtungur þjóðarinnar. Um
þorra hennar gildir hið sama og um verkalýðinn.
3. Bændastéttin var 1950 18,5% þjóðarinnar (með
framfærendum), þar af tæpur helmingur einyrkjar. Nú
mun hún vart meir en 15% þjóðarinnar. Aðgerðir aftur-
haldsins bitna harkalega á henni, þar eð hvortveggja
gerist 1) að bóndinn sem verkamaður verður fyrir launa-
lækkunum þeim, sem verkalýðurinn fær að kenna á, og
2) að bóndinn sem smáatvinnurekandi verður fyrir okr-
inu, dýrtíðinni og öryggisleysinu, sem leiðir af pólitík
afturhaldsins gagnvart smáatvinnurekendum. Það er því
ekki að furða þótt bændur rísi upp og heimti aðgerðir
gegn afturhaldspólitík þess auðvalds, er nú hefur hrifsað
til sín öll völd yfir efnahagslífi landsins.
4. Útvegsmenn. Þessi stétt er að vísu fámenn miðað
við verkamenn og bændur, en getur verið voldug, ef hún
þekkir sinn vitjunartíma. Hún skiptist í fjölmenna stétt
smáút.vegsmanna, og fámennan hóp togaraútgerðar-
manna og annarra stórútgerðarmanna. Voldugar sam-
steypur frystihúsaeigenda og fisksöluhringa þrengja
kosti smáútvegsmanna og fækka þeim, en framleiðslu-
tækin safnast á færri hendur. — Það hefur verið pólitík
verkalýðshreyfingarinnar síðan 1944, að efla sjávarút-
veginn sem höfuðundirstöðu efnahagslegs sjálfstæðis
Islands. og í því skyni hlúa að útvegsmönnum yfirleitt
með hagstæðum lánum, lágum vöxtum og öryggi um
fiskmarkað og fiskverð. Sjávarútvegurinn hefur því
blómgast undir áhrifum þessarar stefnu alþýðunnar. •—
Pólitík afturhaldsstjórnarinnar brýtur niður öryggi út-
vegsmanna um atvinnulega afkomu, stöðvar framfarir
með dýrtíð og rangri lánapólitík, rýrir afkomuna með
hækkuðum vöxtum, verri lánum og lækkandi fiskverði.
Er nú svo komið að Landssamband íslenzkra útvegsmanna
lýsti því yfir í lok maímánaðar 1960 að ekki væri efna-
hagslegur grundvöllur til útgerðar undir því kerfi, er komið
hefði verið á. Ákvörðunin hljóðaði svo: