Réttur - 01.01.1960, Qupperneq 63

R E T T U R
63
ekki tryðu á mátt verkalýðsins til sóknar fram til sósíalisma. Það
er sjálfsagt áframhald þeirrar baráttu að stuðla að samvinnu við
sósíaldemókrata, kristilega demókrata og aðra sem vilja efla
lýðræði í landinu, og það er tímabært að kommúnistaflokkar um
heim allan læri af fordæmi ítalskra kommúnista á þessu sviði.
Miðstjórn Kommúnistaflokks Sovétríkjanna hefur reynt að efla
slík tengsl fyrir sitt leyti og tekið upp samband við fjölmarga
verklýðsflokka í Evrópu og Asíu. I þessu sambandi beindi Súsloff
máli sínu sérstaklega til Sósíalistaflokks Italíu, minnti á að Komm-
únistaflokkur Sovétríkjanna hefði löngum haft sérstaklega gott
samband við hann. Flokkarnir hefðu deilt allharkalega eftir 20.
flokksþingið í Sovétríkjunum og atburðina í Ungverjalandi, en
sá ágreiningur mætti ekki verða því til fyrirstöðu að þeir tækju
upp samvinnu eins og hún hefði bezt verið áður.
Því næst vék Súsloff að árangri Sovétríkjanna á ýmsum svið-
um, og eru okkur kunnar þær staðreyndir. Sérstaka athygli mína
vakti þó að hann lagði á það mikla áherzlu hversu ört lýðræði
þróaðist nú og efldist í Sovétríkjunum. Hann benti sérstaklega á
þá mikilvægu ráðstöfun að leggja innanríkisráðuneytið niður,
sjálft valdbeitingartæki ríkisins, og hvernig stöðugt væri verið
að draga úr refsiráðstöfunum innan Sovétríkjanna.
Einnig lagði Súsloff áherzlu á það að Kommúnistaflokkur
Sovétríkjanna hefði nú nánari og virkari tengsl við alla landsmenn
en nokkru sinni fyrr. Virkir flokksmenn væru nú 8.708.000 talsins
og hefðu aldrei verið líkt því eins margir; aðeins á árinu 1959
bættust við 579-000 flokksmenn.
Ein minnisstæðasta ræðan sem haldin var á þinginu, fyrir
utan ræður Togliattis, var flutt af Umberto Terracini sem hefur
verið einn af aðalleiðtogum kommúnistaflokksins frá upphafi
vega. Hann ræddi sérstaklega um ríkisvaldið sem kúgunartæki og
rakti kenningar marxista um að stefna bæri að því að afnema
ríkisvaldið. Þess vegna kvaðst hann telja afnám innanríkisráðu-
neytisins í Sovétríkjunum einhvern mikilvægasta atburðinn sem
þar hefði gerzt, einn stærsta sigurinn sem kommúnistar Sovét-
ríkjanna hefðu unnið. Með því væri einmitt verið að stefna að
því meginmarkmiði að láta ríkisvaldið deyja út af. Sérstaklega