Réttur


Réttur - 01.01.1960, Side 110

Réttur - 01.01.1960, Side 110
110 R E T T U R Hreinar tekjur allra fjármálastofnana voru þannig einn sjötti til einn áttundi af tekjum iðnhringanna.* 7) Tryggingafélögin hafa orðið hlutskarpari en bankar og sparisjóðir í samkeppninni um sparifé almennings og afhendingu þess til iðnhringanna. Arið 1955 námu allir varasjóðir trygginga- félaga í Bandaríkjunum 90 milljörðum dollara, en 40 milljarðar af þeirri upphæð voru festir í hlutabr. og skuldabr. Ensku trygg- ingafélögin áttu varasjóði, sem námu 6 milljörðum sterlingspunda árið 1958, en 2,2 milljarðar voru föst í hlutabréfum og skulda- bréfum einkafyrirtækja. Þá námu varasjóðir allra enskra banka og fjármálastofnana 11,5 miljörðum sterlingspunda. Trygginga- félögin hafa einn meginkost fram yfir banka og sparisjóði. Þau þurfa ekki að óttast upphafningu (úttekt) sparifjárins, þótt láns- fjárkreppa skelli á. Það er því skiljanlegt, að auðjöfrarnir heyi oft harða baráttu um yfirráð tryggingafélaganna. Breytingin á víxltengslum banka- og iðnhringanna, þýðir þó eingan veginn, að bankarnir fái ekki sinn ágóðahlut við útgáfu hlutabréfa og skuldabréfa iðnfyrirtækjanna. Við útgáfu Ford- hlutabréfanna fengu viðkomandi bankar umboðslaun að upphæð 15,3 milljónir dollara, þ. e. 1,5 dollar á hvert hlutabréf, enda þótt bankarnir taki í raun og veru ekki neina áhættu á sig. 8) Neyzlulánin. Mikil útbreiðsla neyzlulána er nýtt fyrirbæri innan auðvaldsskipulagsins. Hin stöðugu markaðsþrengsli neyða auðvaldið til þess að selja vörur með afborgunarskilmálum, en þannig tryggir það sér jafnframt óaflaðar tekjur kaupendanna. I árslok 1958 námu slík neyzlulán í Bandaríkjunum 45 millj- örðum dollara. Afborgunarlán aukast mjög í Englandi og öðrum auðvaldslöndum. Að sjálfsögðu beita einokunarhringarnir afborgunarkerfinu í eiginhagsmunaskyni. „General Motors" tekur t. d. 12% ársvexti af afborgunarlánum á bílum. Sé afborgun ekki innt af hendi, missir kaupandinn bílinn einnig. * Það er athyglisvert, að 1958 eykst gróði bankanna, en gróði iðnhringanna minnkar veruiega, en þar koma fram áhrif krepp- unnar 1957-1958. Bankarnir auðgast sem sé á erfiðleikum annarra.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Réttur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.