Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 31

Jón Árnason ógnaði verkalýð Reykjavíkur með í
grein sinni 31. des. 1930, þegar hann talaði um að
llytja fyrirtækin þaðan burtu og þá gæti svo farið
að verkamenn þyrftu um annað að hugsa en hvort
laun þeirra hækkuðu um 10 eða 15%.
En það erum við, sem myndum afnema þá hung-
ursneyð, sem valdhafar íslands eru að skapa. Því
við myndum úthluta matvæhinum, sem þeir nu láta
liggja og skeinmast. Hjá okkur yrði ekki fiskinum
fleygt eða hætt við að fiska hann, til að forðast
verðlækkun. Hjá okkur yrði ekki kjötinu hent undir
haustið, eftir að búið er að halda því í frystihúsinu
í okurverði allan veturinn. Hjá okkur yrði ekki
mjólkinni helt niður eða gerð bændunum einskis nýt
(t. d. með því að endursenda þeim ársgamla osta úr
henni, sem ekki seljast), svo milliliðir gætu okrað á
henni við bæjarbúa. Hjá okkur vrði ekki ágætur
matur bræddur í áburð — eins og t. d. saltsíldin —
þegar fjöldi fólks þarfnast matsins til að borða hann.
Því hjá okkur yrði maturinn framleiddur til að
borða hann, en ekki til þess nokkrir braskarar gætu
grætt á honum. Og hér þar sem allt veður í mat,
er það hámark vitfirringar auðvaldsins að nokkur
maður skuli svelta, skuli ekki hafa yfirfljótanlegt
að borða.
Og svo kemur síðasta mótbáran — hin ,,mannlega
náttúra" í sinni sérstöku, íslenzku mynd! J. J. segir:
,,Ef framkvæma ætti kommúnisma hér á landi, þá
myndi hið þvingaða samstarf og sambúð verða ó-
bærilegt böl fyrir landsfólkið“, — ,,öll nauðungar-
samvinna hafi gefist illa“ — ,,og því ver, sem hún
hefir meir gripið inn í persónulegt líf manna og
vinnubrögð þeirra“.
Og þetta segir J. J. eftir að ,,Tíminn“ ár eftir ár,
hefir predikað „lögþingaða samvinnu“ sem allra
meina bót! — og kapitalisminn sjálfur skapað og
viðhaldið hinni svívirðilegu ,,nauðungarsamvinnu“
95