Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 19

stærsta umbótamál landbúnaðarins „Eyg'g'ing'ar- og
landnámssjóðinn?“ Er það ekki nokkuð einkennandi
fyrir umbætur hans, að taka féð með hækkuðum toll-
um á alþýðu til að gefa(!) bændum (og binda smá-
bændur á skuldaklafann), en hlífa hins vegar Reykja-
víkurauðvaldinu við sköttunum. — Eða Islandsbankinn
— og 30 milljóna ábyrgðin? Og Útvegsbankinn svo aft-
ur? Og hvernig stendur þessi flokkur nú — styðjandi
Magnús Guðmundsson dómsmálaráðherra — sundur-
leitur og klofinn, kúskaður af stórlöxum Reykjavíkur
til að ganga að hverjum nauðungasamningunum á fæt-
ur öðrum, þannig að J. J. sjálfur viðurkennir, að síð-
asti þáttur nauðungasamninganna verði sá, að bænd-
ur verði látnir gefa sjálfum sér eftir, háu launin verði
vernduð, skattabyrðinni af niðursettum vöxtum og
kreppulánum skellt á þá efnalitlu. (Tíminn, 5. júní).
Er nokkur ástæða til að rifna af monti yfir þessu,
hr. J. J.? —
Og svo eru umbæturnar á verzlunarsviðinu. Eft-
ir hálfrar aldar ,,samvinnu“ verður J. J. að viður-
kenna, að — „verzlunin í flestum stærri bæjum,
einkum í Rvík, er nálega öll í höndum kaupmanna“.
— „Stórútgerðin í landinu er rekin með tapi ár eft-
ir ár“. — Og þetta allt eftir að samvinnuflokkurinn
hefir, með öðrum ,,umbótaflokki“ farið með völdin í
4 ár. Og J. J. er nú að telja að samvinnan geti bjarg-
að á þessu sviði, — þó hún sé ekki búin að því eftir
50 ára starf.
Og hér komum við aftur að aðalatriðinu í ágrein-
ingnum um samvinnuna, sem vikið var að í fyrsta
kafla þessarar greinar.
„Samvinnan", eins og J. J. boðar hana, getur
skipulagslega útrýmt kaupmannastéttinni að þó
nokkru leyti. ,,Samvinna“ J. J. getur komið á sam-
vinnuútgerð og komið þannig í staðinn fyrir ein-
staka útgerðarmenn, sem hverfa úr sögunni. En með-
83