Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 12

bótabarátta um leið byltingasinnuð, beinir samtökum
fjöldans að rótum auðvaldsins sjálfs, út fyrir skipulag
þess, sprengir í umbótabaráttunni af sér fjötra þess,
sem engar umbætur þola.
Þá kemur J. J. að Rússlandi, og eftir all villandi
skýringu á rússnesku byltingunni, sem eg rúmsins
vegna ekki fer út í, leggur hann þennan heildardóm á
árangur umbótanna í Rússlandi, á 5 ára áætlunina og
önnur afrek rússneskra verkamanna og bænda undir
forustu kommúnista: „En mest af því, sem Rússar eru
nú að gera til umbóta, eru lýðræðisþjóðir Vesturlanda
búnar að gera á 19. og 20. öld með friðsamlegum fram-
förum en engri byltingu“. Sér er nú hver ósvífnin!
Og þetta er einmitt það atriðið, sem við fyrst og
fremst verðum að leggja undir hið sögulega próf.
Hvað er það, hr. J. J., af því, sem Rússar gera nú
til umbóta, sem lýðræðisþjóðir Vesturlanda hafa gert
með friðsamlegum framförum, en engri byltingu:
Fyrst aðalatriðið: Hafa þær fengið verkalýð og bænd-
um völdin í hendur, fengið verkamönnum verksmiðj-
urnar og togarana og bændum jarðirnar, svo hinar
vinnandi stéttir gætu notið arðsins af vinnu sinni sjálf-
ar. — Nei! En þær hafa gert hverja byltinguna á fæt-
ur annari til þess að steypa aðlinum og einveldinu af
stóli, fá auðvaldinu völdin í hendur til að koma á því
hryllilega ástandi, sem J. J. lýsir á bls. 63—64. Þær
hafa kæft í blóði hverja tilraun undirokaðra verka-
manna og bænda til að varpa af sér okinu og það sama
reyndu þær líka við rússnesku alþýðuna, en þar tókst
það ekki.
í öðru lagi: Hafa „lýðræðisþjóðir Vesturlanda“ út-
rýmt atvinnuleysinu, komið á 7 stunda vinnudegi,
innleitt stórfenglegasta sjúkra- og slysatryggingakerfi
heimsins? — Nei! Þeir hafa þvert á móti aukið at-
vinnuleysið, svo að nú eru 50—60 milljónir atvinnu-
leysingja í auðvaldsheiminum, lengt vinnudaginn, svo
hann er frá 9—16 og jafnvel upp í 18 tíma, og eru nú
76