Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 42

djarfa Horst Wessel heitt og vel. Hún elskaði hann
ekki aðeins vegna hinna ástríðuþrungnu faðmlaga og
hlýja hjartalags hans, því að Horst verndaði hana
gegn keppinautum sínum, öllum hinum melludólg-
unum, og eins fyrir lögreglunni. Wessel átti skamrn-
byssu, sem hann kunni ágætlega að nota. Hann
stærði sig af því, að með henni hefði hann lagt að
velli margan kommúnistann. Hann var stjórnandi.
einnar stormsveitarinnar. Lögregluþjónarnir sendu
honum vingjamlegt hornauga við og við, og stúlkan
Lutzi (eða Mitzi) fann sig jafn-örugga undir vernd-
arvæng hans og bak við múraðan vegg.
En framar öllu öðru var Wessel skáld. Hann orti
baráttuljóð, þrungin djúpri, skáldlegri stemmningu.
Aðalskáldverk hans byrjaði á þessa leið:
„Þegar gyðingablóðið af kutanum drýpur,
verður gott fyrir olcJcur að lifa“.
Þetta kvæði hafa Hitler-ungarnir síðan sungið við
hvert tækifæri. Það hefir fengið nafnið „Horst-Wessel-
ljóðið“.
Fyrr meir hafði Horst Wessel gengið með marglita
skólahúfu. Hann hafði líka tekið þátt í húrrahrópun-
um. Hann var af bezta fólki kominn; faðir hans hafði
-verið prestur. Hann var haldinn af lífsleiðindum sinn-
ar kynslóðar. Hann gat ekki fellt sig við hversdags-
lífið. Hann þráði hættur og framaverk. Og hann hafði
látið framtíðarvon um bókhaldara- eða sölumannsstöðu
í skiptum fyrir Lutzi og skammbyssuna sína. Hann
var óbetranlegt skáld.
Dag nokkurn, meðan Horst Wessel var hjá kærustu
sinni, kom Ali Heger inn í herbergið. Ali Heger var
reglulegur melludólgur. Hann vildi ekkert hafa að gera
með viðvaninga í þeirri grein. Lutzi (eða Mitzi) hafði
áður verið hans eign. Wessel hafði brotið atvinnureglu-
gerðina. Heger gekk snúðugt inn og lagði hann að velli.
Heger var meðlimur glæpamannafélagsins ,,Trúr til
dauðans". í því félagi var krökkt af nazistum, sem
106