Réttur - 01.09.1940, Síða 19

hersveitum, sem hafa sótt langt inn í landið aftan
við víglínu þeirra. Allsstaðar er hinum ráðalausu
andstæðingum mætt með skothríð hereininga, sem
hafa brotizt gegnum íylkingararma þeirra, eru
komnar að baki þeim og ráðast nú á þá. Hringur-
inn, sém umkringir þá, þrengist æ meir, þar til
andstæðingarnir neyöast að lokum til þess að
leggja niður vopnin”.
Er hægt að hugsa sér lífrænni lýsingu á því, sem
gerðist í sumar í Belgíu og Frakklandi, en þennan
greinarstúf, sem skrifaöur er fyrir nokkrum árum?
Nazistar hafa sannarlega verið næmir lærisveinar
og námfúsir á hernaðarkenningar bolsévíka.
Og komi nú enginn meö hinar marghröktu trölla-
sögur og kerlingabækur úr Finnlandsstríðinu til þess;
að afsanna dóma hernaðarsérfræðinganna, sem til-
færð eru hér að framan. Það er mönnum sjálfum fyr-
ir beztu að vera ekki aö blekkja sjálfa sig, en vita
einhver deili á hinu volduga ríki verkamanna í aust-
urvegi, svo að þeir standi ekki uppi eins og álfar út
úr hól, þegar söguþróunin sjálf leggur þær sannanir
á borðið, sem-enginn getur framar blindazt við. Sov-
étríkin eru langöflugasta herveldi heimsins. Þau
munu ekki ótilneydd beita hernaðarstyrk sínum í
styrjöld. En sanni menn til: Hvor aðilinn sem ósigur
bíður í þeirri styrjöld, sem nú er háð, þá munu Sov-
étríkin í krafti síns mikla valds ráöa meiru um friö-
arskilmála en sjálfur sigurvegarinn.
Nýr þáttur styrjaldarinnar.
Innrásin í England var aldrei reynd. Ef til vill
voru nazistar aldrei undir hana búnir. Ef til vill hafa
þeir treyst því, sem ekki sýndist reyndar ólíklegt, að
Bretar myndu gefast upp, er Frakkland væri falliö.
En Bretland gafst ekki upp. Og eftir fall Frakklands
107