Réttur - 01.09.1940, Qupperneq 57

w
menntirnar í svo ríkum mæli sameign alþjó'öar, aö
hver einasti íslendingur finni aö þar er dýrgripur,
sem honum ber aö vernda og sem hann er fær um aö
vernda.
Þetta veröur aöeins gert meö því aö opna skólana,
einnig hina æöri, fyrir allri alþýöu, gera þá svo úr
garöi aö þessu takmarki veröi náö og ennfremur aö
koma beztu bókmenntum íslendinga að fornu og
nýju inn á hvert heimili. Það fer fjarri þvi aö t. d.
stúdentsmenntun væri of mikil menntun handa
hverjum íslending. En það þarf þá aö haga henni
ööruvísi en nú, gera hana í senn þjóölegri og alþjóö-
legri, því þess veröur æ aö minnast að þá fyrst læra
menn að meta hiö bezta í bókmenntum íslendinga og
skilja hvers virði þaö er, þegar menn eiga þess kost
aö bera þaö óhlutdrægt saman viö þaö bezta, sem
aörar stærri þjóöir hafa skapaö.
En sú stefna aö gera menntun og menningu vora
aö sameign alþjóöar mætir svæsinni mótspyrnu auö-
mannanna og þjóna þeirra, því þeir vita, aö alþýöa,
sem slíka menntun hefur öölazt, lætur ekki skammta
sér svo smátt, sem auövaldið vill vera láta. Fjand-
skapur afturhaldsins viö menningu alþýöunnar staf-
ar af ótta þess við kröfurnar, sem menntuö alþýöa
gerir til lífsins.
Þaö sem ísl'enzku þjóöinni er svo brýn þörf á: aö
menningin og þjóöararfurinn verði sameign allrar
þjóðarinnar, — verður ekki framkvæmt nema í harö-
vítugri baráttu við yfirstéttina. Og sú barátta verður
ekki háö af öörum en alþyöunni, sem krefst þessarar
menningar eins og hún krefst annarra gæöa lífsins. í
bandalag við hana munu og ganga þeir, sem heitast
unna menningu og þjóöerni íslendinga og setja það
ofar öllum hleypidómum og forréttindum valdhafa-
stéttarinnar. \
Baráttan fyrir vernd íslenzks þjóðernis og menn-
145
*