Réttur - 01.10.1974, Side 54

aldrei af því að ég vissi að þú mundir
standa með mér að lokum. En láttu mig
tala við hann Maríuson. Ég skal segja
honum það sem þeir minnast aldrei á í
messunum, hversu heitt þúsundir manna
sem þjást mest á jarðríki elska hann og
taka sér jafnvel vopn í hönd við hlið
bolsanna til þess að berjast í hans nafni.
Þeir deyja með nafn hans á vörunum
þegar böðlarnir skjóta bá — einnig í hans
nafni. Ég er viss um að þegar hann heyr-
ir það allt kveður hann upp úr með slíka
fordæmingu á faríseum og hræsnurum að
jafnvel þeir heilögu í ystu afkimum
himnaríkis hrökkva við og fara að hugsa.
Ég er ekki kominn einn til þín.Þeir Jó-
hannes og Kristinn voru komnir á undan
mér en þú varst í svo miklum önnum að
þú máttir ekki vera að því að tala við þá.
Drottinn hinna snauðu brosti, rétti úr
bognu baki sínu og mælti: Gott var þú
komst hingað, sonur sæll, en fórst ekki
að undirbúa uppreisn hjá fallna englinum
mínum í Helju. Þangað fer svo margt
góðra manna, að ég var farinn að óttast
að þeir yrðu á undan okkur með bylting-
una, steyptu þeim gamla og umsköpuðu
þar allt án minna aðgerða. En það skal
aldrei verða.
Og Drottinn réttlætisins hóf upp raust
sína og þrumaði, svo að herskarar himn-
anna hrukku við og hneigðu sig: Við
hefjumst handa. Við skipuleggjum bylt-
inguna.
Svo beygði Drottinn lífsins sig niður
að meistara Þórbergi, hvíslaði Ijúflega
og brosandi að honum um leið og hann
tók undir handlegg hans: En fyrst förum
við til elskunnar minnar, hennar Maríu.
Þar bíður hún Lára og hefur loksins lært
að lesa bréfið þitt; hann Kristinn kenndi
henni það. Og þar bíður hún frú Schiöth
Svona mun Þórbergur hafa litið út, er
hann re:t kaflann í „Bréfi til Láru“ um rök-
ræður sínar við Drottinn allsherjar á morgni
hins efsta dags. Þar segir, er Þórbergur
hafði talið Drottinn á sitt mál:
,,Og Drottinn réttlætisins hneigði s'g og
sagði: „Satt segir þú, sonur minnl Þetta
hefur mér aldrei dottið í hug áður. Gakk
inn I fögnuð herra þíns." Og það varð þögn
umhverfis hásæti Drottins allsherjar. En
hann mælti til hinna skínandi hersveita:
,,Vér breytum skipulaginu."
Og það varð bylting í ríki útvaldra."
með rjúkandi kaffi og rjómatertu. Við
sendum svo eftir Jóhannesi og Kristni.
Jóhannes er að ræða við hann son minn
elskulegan um kvæðið til hans í Sjö-
dægru. Það getur verið þeir komi allir
— og þá verður þér vel fagnað.
Þeir leiddust svo eftir grundunum,
gömlu samherjarnir, glaðir í anda. Þeir
vissu að nú var ekki langt að bíða bylt-
ingar í ríki útvaldra.