Réttur - 01.10.1980, Blaðsíða 21

Kommúnardarnir, með'al hinna síðustu, er vörðust, skotnir niður við múrinn í Luxembourg-garðinum.
sem haldið hefur áfram með ótal til-
brigðum allan tímann síðan.
Auðmannastéttin hafði sýnt það liví-
líkt blóðngt villidýr hún varð, er verka-
lýður Parísar svipti hana valdinu yfir höf-
uðborg Frakklands og Iiélt því valdi í
þrjá mánuði. Aðeins í maívikunni 1871,
er lo-ks tókst að kæfa uppreisnina í blóði,
lét burgeisastéttin drepa um 36.000 menn
og konur á götum Parísar - það er þrefalt
meira en féll í öllum átökum frönsku
byltingarinnar miklu í jok 18. aldar. Og
tugir þúsunda kvenna og karlmanna voru
send í „Djöflaeyjuna“ og: aðrar dýflissur,
þar sem þúsundir kvöldust til bana.
I Parísarkommúnunni varð „Inter'-
nationalinn“ alþjóðasöngur verkalýðsins,
til - og frá því 23. maí 1880 hafa nú í rétt
100 ár verkamenn Parísar farið til Pére-
Lac/ía.we-kirkjugarðsins að múrnum, þar
sem síðustu kommúnardarnir voru skotn-
ir, til þess að minnast þeirra, meðal ann-
ars með blóðrauðum rósum.
1905 reis rússneski verkalýðurinn upp
eftir að keisarinn hafði 10. janúar látið
skjóta á varmarlausa verkamenn, er vorn
áleiðis með bænarskjal til keisarans.
„B1 óðsunnudagurinn“4 - sem Maxim
Gorki lýsti og Stephan G. orti um - varð
stefið að blóðugustu öld mannkynssög-
unnar - okkar öld.
213