Réttur - 01.10.1980, Blaðsíða 63

En hérna eru varðar, sem hdum rómi tala
um hrakför þína, Sordavala.
Þessi hái granítvarði með hamri og sigð,
sem er hertákn nýja landsins,
segir réttar en öll blaðaskeyti um rauðra drengja tryggð
við riki verkamannsins,
sem bestu synir Finnlands
vildu byggja úr rúst og dauða
eins og börn hins nýja Rússlands
á rétti hins þjéiða og snauða.
Þeir sofa, þeir sofa meðal svartra grenifjala,
synir þínir, Sordavala!
Það tókst að þessu sinni að tefja þína för.
Hér reis trúboðsstöð og kirkja,
sem á að miðla sáluhjálp og grœða gömul ör
og gljúpa hugi að yrkja
til auðmýktar og hlýðni
við auðvaldið og trúna
og ameríska handleiðslu
í landinu þínu rúna.
Og vittu að það var armur hinna amerísku dala,
sem sló þig, Sordavala!
En verkamannaríkið, það er veruleilti þó.
Það vakir og það hlustar,
á bak við þetta vatn, sem nú býzt í kvöldsins ró
nokkrum bœjarleiðum austar.
Og þaðan kemur höndin,
sem mun hefna hinna dauðu
og hefja hina föllnu
og líkna hinum snauðu.
Þá rennur ykkar dagur! Hinir rauðu hanar gala!
Þá rístu á fœtur, Sordavala!
255