Réttur - 01.10.1980, Side 28

imperialismann og sigraði. - Hjartað sló
liraðar og vonirnar risu hærra hjá millj-
ónum kúgaðra í nýlendunum og þúsund-
um hugsjónamanna auðvaldslandainna
við að heyra það nafn. Þessi maður var
persónugerfingur kommúnismans, félagi,
sem aldrei lét upphefð [forseti Norður-
Víetnam) stíga sér til höfuðs, alltaf jafn
einlægur og elskulegur við alþýðu manna
- ógleymanlegur hverjum, sem hitti hanin
þó aðeins væri í nokkrar mínútur.
Lát mig svo að síðustu nefna eitt nafn,
manns, sem - ef inannkynssagan væri
skráð af réttsýni og viti - væri talinn ein-
hver mesti mamnkostamaður þessarar ægi-
legu aldar - Bram Fisher.10 Hann var af
æðstu ættum Búa, laðir hans dómsforseti,
afi hans forseti í frjálsu Búa-lýðveldi.
Hann tók sjálfur lögfræði og hagfræði-
próf í Oxford, varð hæstaréttarmálaflutn-
ingsmaður í Suður-Afríku, varði negra og
kommúnista, gekk sjállur í Kommúnista-
flokk Suður-Afríku, sem stofnaður var
1921. Þegar flokkurinn var bannaður
1950 og verstu ofsóknirnar hófust og leið-
togar hans, sem Fisher varði, voru dæmd-
ir til lífstíðarfangelsis á djöflaeyjunni
Robben Island, þá tók Bram Fisher sjálf-
ur við forustu flokksins og er hann 1965
náðist, varði hann sig með frægri ræðu.
Var hann dæmdur af fasistastjórn Suður-
Afríku í lífstíðarfangelsi á Robben Islaind
og dó þar 1975. — Allur svokallaður frami
þessa heims: auður, völd, metorð, blasti
við þessum manni. Öllu jiessu fórnaði
hann, frelsi sínu og lífi líka, til þess að
berjast fyrir réttlæti til handa hinum
kúguðu og réttlausu — frelsi til handa
hinni undirokuðu svörtu jojóð.
Þannig mat himn hvíti menntaði há-
stéttarmaður skyldu sína sem kommún-
isti.
Em oft urðu foringjarnir og flokkurinn sarnan að
jrola hina ægilcgustu grimmd og næstum útrýmingu
af afturhaldsins háifu: Kommúnistaflokkur Indo-
nesíu hafði verið stofnaður 1920 af fulltrúa Komin-
tern, Hollendingnum Sneevliet, er drepinn var af
nasistum 1942. (Indonesía var þá hollcnsk nýlenda.)
Um 1960 var sá flokkur einhver hinn voldugasti í
Indonesíu og einn stærsti kommúnistaflokkur heims.
- Mér standa enn fyrir hugskotssjónum foringi hans,
Aiilit, og félagar hans tveir. Við sátum saman á
þingi SED í Berlín 1963 (Indonesía - ísland, raðað
cftir stafrófsröð). Tveim árum síðar notaði aftur-
hald Indonesíu tækifæri - vafalaust í samráði við
CIA - til j>css að myrða Aidit og líklega um 500
þúsund annarra kommúnista og setja tugi þúsunda
þeirra í fangabúðir, þar scm fjöldi dó og margir eru
jrar enn.
Látum hér staðar numið við að nefna
nöfn, en gleymum ekki þeim milljónum
„þegua þagnarinnar", nafmlausu komm-
únistanna, sem börðust og féllu fyrir mál-
staðinn eða voru kvaldir árum og áratug-
um saman í dýflissum auðvaldsins um
gervallan heim. Ég gleymi aldrei andlit-
inu né útlitinu á portúgölskum komm-
únista, sem ég hitti eitt sinn erlendis og
var nýkominn út úr 20 ára fangelsisvist
hjá jrortúgalska fasistanum Salazar. Qg
þeir s’kipta þúsundum, sem þolað hafa
jæssar þrautir og ekki gefist upp.
Þamnig voru þeir kommúnistar er verð-
skulda það najn. Þannig var krafturinn
sem hugsjónin gaf þeim.
Meðan öllu þessu fór fram héldu auð-
mannastéttir Englands og Frakklands og
annarra nýlenduvelda uppi blóðstjórn
sinni yfir hundruðum milljóna undirok-
aðra íbúa nýleindnanna: Afríku, Suður-
Asíu o. s. frv. Hver uppreisn var kæfð í
blóði og arðránið hert. Undir enskri
harðstjórn styttist meðalaldur Indverja
um 10 ár. I Kongó, nýlendu Belgíukon-
ungs, voru hægri hendur höggnar af öll-
um jjeim bændum, sem ekki gátu borgað
220