Réttur - 01.10.1980, Side 39

vinnustöðum þar sem þeir ynnu - og var
það ek'ki alltaf vel séð!
Skipulag flokksins var í samræmi við
þessa starfsemi: Annars vegar vinnu-
stöðva-„sellur“ þar sem því varð við kom-
ið, hins vegar bústaða-„sellur“. Sellu-
fundir voru tíðir og venjulega haldnir
heima hjá einhverjum félaga, þótt hús-
næði væri smátt, þá voru sellurnar lield-
ur ekki fjölmennar. - Verkaskipting með-
al félaganna í sellunum var allgóð: einn
ábyrgur fyrir starfinu í verklýðsfélögrrn-
um, annar fyrir útbreiðslu blaðsins, einn
fyrir sölu bæklinga o. s. frv. Og þessir „út-
breiðslustjórar" og aðrir trúnaðarmenn
í sellunum héldu svo reglulega fundi með
þeim ábyrga stjórnarmeðlim, sem hans
starfsemi heyrði undir. Þannig tókst að
skipuleggja mjög mikið starf. Ég man t. d.
að j>egar við gáfum út bæklinga um ýms
mál - og jæir voru margir - þá var kjör-
orðið til sellnanna: Seljið jrið fiOO eintök,
j^á er bæklingurinn borgaður, en eintaka-
fjöldinn (upplagið) var venjulega 1200.
(Nú kosta þessir bæklingar 1000 kr. og
meira í fornbókaverslunum, ef jaeir yfir-
leitt eru fáanlegir.)
Ennfremur reyndu sellurnar eftir
mætti að gefa út fjölrituð vinnustöðva-
eða hverfis-blöð, til dæmis hafnarsellan,
Grímsstaðaholtssellan o. fl.
Þá kom flokkurinn og SUK upp bæði
karlakór verkamanna og leikhópum,
reyndi að hafa J^annig bæði skemmtana-
og menningarstarf með höndum. Vonast
„Réttur' til þess að geta síðar sagt frá Javí
starfi. - En seinna. meir barst mikill liðs-
auki, er lyfti joví starfi öllu á hærra stig.
Leshringa- og uppeldisstarfsemi í sós-
íalistískum fræðum var og mjög mikil
alla tíð flokksins.
Mæting og starf kommúnistanna í verk-
lýðsfélögunum var mjög gott. Skipulags-
formið jrar hét ,,lið“. Víða út um land
höfðum við sem fyrr sagt forustuna, en
t. d. í Reykjavík í „Dagsbrún", sterkasta
vígi kratanna, var árið 1932 81 komm-
únisti í „Dagsbrúnarliðinu". Alls voi*u
90% flokksfélaga í verkalýðsfélögunum,
en Jiess ber að gæta að til að byrja með
máttu menntamenn, sem fylgdu Aljiýðu-
flokknum, vera í verklýðsfélögunum,
enda unnu margir Jieirra verkamanna-
vinnu á sumrin. En brátt tóku kratarnir
að reka slíka menn úr verklýðsfélögun-
um, t. d. Bry.njólf Bjarnason, Guðjón
Benediktsson o. II. úr Dagsbrún í von um
að svipta kommúnistana þar með forust-
unni fyrir liði þeirra, en jrað uxu upp ný-
ir foringjar úr verkamannahópnum, sem
ekki var hægt að reka, svo sem Pdll Þór-
oddsson, Eðvarð Sigurðsson, sem sjálfur
var ein:n af stofnendum flokksins, o. fl.
En með þessum aðferðum var hið á-
byrgðarlausa klofningsstarf á verkalýðs-
félögunum liafið af hendi kratanna. Hins
vegar kom aldrei til mála af okkar hálfu,
kommúnistanna, að kljúfa verklýðsfélag.
Ég minnist Jress, er aðalfundur Verka-
mannafélags Akureyrar stóð fyrir dyrum
1931 og ég, sem verið hafði formaður
þess síðustu tvö ário (1929 og 30), hafði
ákveðið að hætta af því ég ætlaði að flytja
til Reykjavíkur um sumarið, Jiá kom
Þorsteinn Þorsteinsson, sem var stjórnar-
meðlimur, en )>á hlynntur Erlingi Frið-
jónssyni, er bauð sig fram til formennsku,
til mín kvöldið áður og bað mig að vera
formann áfram til að forða klofningi fé-
lagsins, því hann kvað Erling ákveðinn í
að kljúfa ef okkar frambjóðandi, Karl
Magnússon, yrði kosinn og við myndum
vafalaust kljúfa ef Erlingur yrði kosinn.
Ég sagði Þorsteini að við myndum aldrei
231