Morgunblaðið - 27.08.2006, Blaðsíða 52

Morgunblaðið - 27.08.2006, Blaðsíða 52
52 SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Halldóra Guð-mundsdóttir fæddist á Litlu Grund, síðar Berg- staðastræti 16, í Reykjavík 13. októ- ber 1912. Hún lést á hjúkrunarheim- ilinu Skjóli 28. júlí síðastliðinn. For- eldrar hennar voru hjónin Guðmundur Kr. Halldórsson trésmiður, f. 1883, d. 1976, og Sím- onína M. Guðleifs- dóttur, f. 1878, d. 1918. Systkini Halldóru sammæðra voru Guð- leifur, f. 1909, d. 1981, Sigurður, f. 1914, d. 1918, og Kristján, f. 1917, d. 1991. Systkini samfeðra voru Sigmar, f. 1921, d. 2004, Margrét, f. 1924, d. 1983, og Sesselja, f. 1925, en móðir þeirra var Vigdís Jóns- dóttir, seinni eig- inkona Guðmundar Halldórssonar, f. 1887, d. 1970. Halldóra vann ýmis störf á fyrri árum, en í u.þ.b. tvo áratugi ann- aðist hún móttöku á röntgendeild Landspítalans í Reykjavík, þar til hún lét af störfum 1979. Sama ár gift- ist hún eftirlifandi manni sínum, Guðmundi Jó- hannssyni byggingameistara, f. 1914, og bjuggu þau lengst af í Hraunbæ 103 í Reykjavík. Síð- asta æviárið dvaldist Halldóra á hjúkrunarheimilinu Skjóli. Halldóra var jarðsungin í kyrrþey 14. ágúst. Halldóra Guðmundsdóttir fæddist í Reykjavík fyrir tæpum 94 árum og var því sex ára, þegar spánska veik- in tók að herja á bæjarbúa í lok fyrri heimsstyrjaldar, 1918. Þessi mann- skæðasta farsótt aldarinnar markaði Halldóru að ýmsu leyti örlög, en hún missti móður sína og einn bróður í sóttinni. Var áhrifamikið að heyra Halldóru lýsa þessum skelfilega tíma í sjónvarpsþætti, þar sem reisn hennar og fallegt málfar naut sín vel. En harm sinn frá þessum tíma bar Halldóra ekki á torg, því að hún var í eðli sínu dul, hlédræg og sein- tekin, þó að viðmót hennar væri al- úðlegt. Í Reykjavík átti hún sér djúpar rætur. Faðir hennar, Guð- mundur, var einn af virtustu tré- smiðum bæjarins ásamt eldri bróður sínum, Sigurði, sem var lengi í for- ystu iðnaðarmanna og kunnur fróð- leiks- og félagsmálamaður. Þeir bræður voru af þeim kynslóðum iðn- aðarmanna, sem áttu drjúgan þátt í að byggja bæinn, ekki aðeins með húsasmíð, heldur einnig með áhuga sínum á hvers kyns framfara- og menningarmálum. Metnaður og stórhugur iðnaðarmanna um alda- mótin 1900 sést enn í þokkafullum timburhúsum við Tjörnina: gamla Iðnskólanum, Iðnó og fríkirkjunni, sem fjölskylda Halldóru var tengd sterkum böndum. Halldóra hafði við orð að hún hefði gjarnan viljað halda áfram skólagöngu lengur en henni og flestum jafnöldrum hennar stóð til boða. Víst er að bóknám hefði leg- ið vel fyrir henni, svo skörp, stál- minnug og bókhneigð sem hún var allt fram á síðustu ár. Halldóra vann lengi að hússtörfum með fósturmóð- ur sinni á fjölmennu heimili þeirra í Þingholtunum. Á kreppuárunum byrjaði hún síðan að vinna í verk- smiðju, en þoldi það illa heilsu sinn- ar vegna. Um þetta leyti vantaði Korpúlfsstaðabú Thors Jensens bíl- stjóra til að aka út mjólk til kaup- enda í bænum. Halldóra tók þetta að sér, en á þessum tíma var það frem- ur fátítt að konur ækju bílum, hvað þá vörubílum. Líkaði henni starfið mæta vel og þótti hressandi að sleppa úr loftlausum verksmiðju- kjallaranum. Ekki leið þó á löngu þar til Ríkisstjórn hinna vinnandi stétta, sem svo nefndi sig, kippti fót- unum undan Korpúlfsstaðabúinu, glæsilegustu tilraun til stórrekstrar í íslenskum landbúnaði, og Halldóra missti vinnuna. Allt fram til hins síð- asta minntist hún hins vegar Thors- feðga með vinsemd og rifjaði gjarn- an upp daga sína sem mjólkurpóstur í Reykjavík. Síðar vann Halldóra m.a. við vefnað, afgreiðslu í verslun og á Landspítalanum, en hélt einnig hús fyrir Sigurð föðurbróður sinn og hjúkraði honum síðustu æviár hans. Árið 1979 giftist Halldóra Guð- mundi Jóhannssyni byggingameist- ara og hófust með því kynni okkar undirritaðra, dóttur og tengdasonar Guðmundar, af henni. Hann átti að baki hjónaband, en þau Halldóra höfðu lengi þekkst, því að Guðmund- ur nam trésmíði hjá föður hennar. Hjónaband þeirra Halldóru var far- sælt, þau áttu sér fagurt heimili með óviðjafnanlegu útsýni yfir borg og Sund og nutu lengst af efri áranna, eins og best verður á kosið. Frá barnæsku var Halldóra trú- hneigð. Hún gekk í KFUK, hélt til Noregs í biblíuskóla og kynntist þar stúlkum, sem hún bast við ævilangri vináttu. Um skeið var hún ritari í stjórn KFUK. Trú sinni og lífsskoð- unum hélt hún lítt að öðrum, en sýndi þær m.a. í verki með því að færa Barnaspítalanum Hringnum stórgjafir í kyrrþey. Slíkir borgarar eru hverju þjóðfélagi mikilvægir, engu síður en hinir, sem kjósa að hafa sig í frammi. Þeir, sem ná svo háum aldri sem Halldóra og njóta daganna, hafa oft- ast kjölfestu, sem veitir lífi þeirra jafnvægi, hvernig sem heimurinn byltist í tímans straumi. Halldóra studdist við Bjargið alda og meðfætt æðruleysi, fátt gat raskað ró hennar og yfirvegun. Andlátið bar upp á mildan sumardag, hægt og hljótt, eins og það líf, sem hún hafði sjálf kosið að lifa. Blessuð sé minning hennar. Gerður Guðmundsdóttir og Þór Whitehead. Halldóra föðursystir mín var á 94. aldursári er hún lést og hafði svo sannarlega lifað tímana tvenna. Dóra frænka fæddist í Litlu Grund, þar sem afi fæddist einnig, á horni Bergstaðastrætis og Spítala- stígs, og hefur verið u. þ. b. 3 ára er foreldrar hennar fluttust að Grund- arstíg 5 og þar bjuggu þau alla ævi. Hún mundi eftir þeim flutningum er hún og pabbi minn voru að rogast með dót í bala í nýja húsið. Þá var hvorki búið að malbika eða leggja stéttir, þannig að hún var nú ekki al- veg tandurhrein eftir flutninginn, en balann komust þau með alla leið. Minningarnar sem hún átti um dauða móður sinnar og litla bróður Sigurðar 4 ára gamlan, sem létust í Spænsku veikinni 1918 gleymdust aldrei. Þá var pabbi minn 9 ára, Dóra 6, en Kristján var aðeins 1 árs. Þau eldri áttu ekki að gráta, bara vera dugleg og bera harm sinn í hljóði. Það var erfitt fyrir 6 og 9 ára börn. Margir aðrir áttu um sárt að binda þennan vetur, þar sem veikin lagði svo marga að velli, eins og kom fram í sjónvarpsþætti sem Elín Hirzt gerði um Spænsku veikina, en Dóra var ein af viðmælendum henn- ar. Afi giftist öðru sinni, Vigdísi Jóns- Halldóra Guðmundsdóttir Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ÁSA Þ. OTTESEN, andaðist á elliheimilinu Grund mánudaginn 21. ágúst. Útförin fer fram frá kirkju Óháða safnaðarins mánudaginn 28. ágúst kl. 15.00. Þuríður Hermannsdóttir, Þorlákur Hermannsson, Alma Róberts., Herdís Hermannsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, BERGUR Ó. HARALDSSON fyrrverandi framkvæmdastjóri, Hrauntungu 22, Kópavogi, lést á heimili sínu fimmtudaginn 17. ágúst. Útför hans verður gerð frá Digraneskirkju þriðju- daginn 29. ágúst kl. 15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Heimahjúkrunarþjónustuna Karitas, sími 551 5606. Kristín L. Valdemarsdóttir, Frosti Bergsson, Halldóra M. Mathiesen, Valdimar Bergsson, Helga M. Geirsdóttir, Anna Rós Bergsdóttir, Haraldur Guðfinnsson, barnabörn og barnabarnabarn. Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ODDNÝ SIGBJÖRNSDÓTTIR frá Fáskrúðsfirði, síðar til heimilis í Álfheimum 30, Reykjavík, lést á Landakotsspítala þriðjudaginn 22. ágúst. Útförin fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn 28. ágúst kl. 13.00. Stefán Þórhallsson, Sigríður Ingvarsdóttir, Elín Þórhallsdóttir, Ellert Eggertsson, Ragnar Blöndal Birgisson, Þórhallur Atlason, Dagný Gísladóttir, Sigurður Ágúst Marelsson, Oddný Blöndal Ragnarsdóttir, Eggert Ellertsson, Andri Þór Ellertsson og langömmubörn. Vinur minn, RAFN ÞÓRÐARSON, Vesturgötu 32, Akranesi, verður jarðsunginn frá Akraneskirkju miðviku- daginn 30. ágúst kl. 14.00. F.h. ættingja og vina, Auður Halldórsdóttir. Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang- amma og langalangamma, LAUFEY KARLSDÓTTIR, dvalarheimilinu Höfða, Akranesi, lést miðvikudaginn 16. ágúst. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að hennar ósk. Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins Höfða. Þökkum vinsemd og hlýhug. Karl Svanhólm Þórðarson, Ingibjörg Sölvadóttir, Guðrún Gunnarsdóttir, Stefán Kjartansson, Bjarndís Gunnarsdóttir, Sigvaldi Gunnarsson, Sigurlaug Garðarsdóttir og ömmubörn. ✝ Hafdís Jóels-dóttir Rebish fæddist í Reykjavík 4. júlí 1937. Hún lést í Bandaríkj- unum 3. ágúst síð- astliðinn. Hún var dóttir hjónanna Jó- els Sigurðssonar frá Hraunbóli í Hörglandshreppi í Vestur-Skaftafells- sýslu, f. 21. júní 1904, d. 27. mars 1986, og konu hans Jónínu Hólmfríðar Jóhannsdóttur frá Skógum á Þelamörk í Eyja- firði, f. 4. nóv. 1900, d. 15. apríl 1989. Hafdís var þriðja í röð fjög- urra systkina, hin eru Lilja, f. 1931, Jóhann, f. 1933 og Leifur, f. 1946. Hafdís giftist Harvey Rebish, f. í Bandaríkjunum 1934 og eiga þau þrjú börn, Stuart, Karen og Jeffrey. Útför Hafdísar var gerð ytra. Nú hefur kvatt kær vinkona mín Hafdís Jóelsdóttir, eftir baráttuna við þann illvíga sjúkdóm krabba- mein. Kynni okkar hófust í gagnfræða- skóla. Milli okkar mynduðust strax sterk vináttubönd, sem aldrei slitn- uðu. Ég fann fljótt, þó ung væri, að hún hafði skarpar gáfur og var mjög raunsæ, alltaf með báða fætur á jörð- inni. Hún giftist ung Bandaríkjamanni Harvey Rebish, það fór ekki fram hjá neinum hve hjónaband þeirra var gott og ástríkt. Ég gleymi aldrei hvað þau tóku vel á móti okkur Agnesi vinkonu þegar við heimsóttum þau árið 1991. Við fórum þrjár í ferðalag í nokkra daga. Hafdís var löngu búin að panta gist- ingu fyrir okkur, útvega miða í Hvíta húsið og í leikhús. Líka hafði hún safnað að sér spólum með öllum lög- unum sem mest voru leikin þegar við vorum unglingar. Allt hafði hún skipulagt og undirbúið svo vel. Hún hafði mikinn metnað fyrir velferð barnanna sinna þriggja – hvatti þau og studdi til náms. Tvö eldri eru lögfræðingar en sá yngsti læknir. Mikil var gleði hennar yfir barnabörnunum fjórum, sem eru því miður svo ung enn þegar þau missa sína góðu ömmu, það elsta aðeins þriggja ára. Hafdís kom oft til Íslands undan- farin ár, þó að hún ætti orðið mjög erfitt með það vegna veikindanna. En ást hennar á landinu og fjölskyld- unni hér knúði hana áfram. Undan- farin ár vorum við í símasambandi minnst einu sinni í mánuði. Síðast þegar hún hringdi fann ég að hún var að kveðja. Hún var búin að ganga frá öllu og var tilbúin í hinstu ferðina. Samt sló hún á létta strengi rifjaði með mér upp gömul ævintýri. Nú kveð ég með þessum fátæk- legu orðum góða og trygga vinkonu, sem sýndi mér svo mikla samúð og skilning á sorgarstundum og gladd- ist með mér á gleðistundum. Ég bið Guð að styrkja manninn hennar og börnin í þeirra miklu sorg. Málfríður Gunnarsdóttir. Hafdís Jóelsdóttir Rebish
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.