Morgunblaðið - 27.08.2006, Blaðsíða 53

dóttur ættaðri úr Húnavatnssýslu.
Með henni átti hann þrjú börn, Sig-
mar, Margréti og Sesselju, sem ein
lifir systkini sín. Dóra vann ýmis
störf eins og títt var um unglinga.
Var ung send með yngri bræður
sína norður í Húnavatssýslu til sum-
ardvalar. Sigmar var þá svo lítill að
hann pissað á sig. Og þá greip hún
til þess ráðs, sem hún hagði æ sam-
viskubit yfir. Hún tók snáðann og
dýfði rassinum á honum í bæjarlæk-
inn. En það dugði. Hann hætti al-
veg.
Hún bjó á Grundarstígnum til
ársins 1948 er afi bað hana að flytja
niður í Þingholtsstræti 7 til að ann-
ast um bróður hans, Sigurð, sem þá
var ekkill og og orðinn lasburða.
Hann lést árið 1952, en Halldóra bjó
þar áfram allt til 1980. Grundarstíg-
ur 5 var svona fjölskylduhús og var í
eigu fjölskyldunnar yfir 90 ár. Sama
var með Þingholtsstrætið, þar
bjuggu líka fjöskyldumeðlimir, en á
báðum stöðum var líka til húsa fólk,
okkur óskylt. Mikil samheldni var í
fjölskyldunni og haldið upp á alla af-
mælisdaga og um jólin var farið í
heimsóknir til skiptis, jafnvel milli
hæða t. d. þegar Kristján bjó þar
með sinni fjöldkyldu á neðri hæð-
inni. Við bjuggum á Spítalastíg 10,
en þaðan var stutt að skreppa til
ömmu, afa, Möggu, Sellu og Dóru og
fá mjólk og kleinur. Og á aðfanga-
dagskvöld var ófrávíkjanleg regla að
fara í kaffi, og Simmi frændi stjórn-
aði barnakórnum í borðstofunni.
Fyrir stuttu sagði Dóra mér frá
því að hún hefði verið á leið til
Reykjavíkur, norðan úr landi og
stoppaði hjá okkur í Hvalfirðinum.
Foreldrar mínir báðu hana að taka
mig með suður. Hún hafði rifbeins-
brotnað og leist nú ekki vel á að taka
mig með í rútuna. En pabbi var í
vinnu þarna þetta sumar og þau
mamma þurftu að fara til að ná í
bræður mína sem hafði verið komið
fyrir í sveit aðeins norðar. Dóra
samþykkti, en þar sem ég var bara
3ja ára, þurfti hún að halda á mér í
bílnum sem hristist og skókst á mal-
arvegunum. Nógu sárt hafði verið
fyrir hana að hristast ein, og hún
kveið því að taka mig með. En það
kom á daginn að ég studdi við rif-
beinin, þar sem ég sat í fanginu,
þannig að henni leið mikið betur.
Hún sagði að ég hefði virkað eins og
spelka. Hún var svo með mig í
nokkra daga þar til mamma og
pabbi komu í bæinn. Ekki launaði ég
henni umönnunina fallega, því um
leið og ég sá foreldra mín sagði ég
„Dóra, út“. En það var hún löngu
búin að fyrirgefa mér.
Þau Dóra og eftirlifandi maður
hennar Guðmundur bjuggu sér fal-
legt heimili í Hraunbænum. Hún var
mjög heimakær og sjálfri sér nóg.
Henni var það í blóð borið að hafa
snyrtilegt í kringum sig og ekki var
verið að endurnýja hlutina, gamla
innbúið frá Sigurði föðurbróður
hennar var sem nýtt, svo vel var um
allt hugsað. Enda leit hún svo á að
hún væri með hlutina að láni. Og
nægjusöm og þakklát fyrir allt sem
fyrir hana var gert, var hún svo
sannarlega. Hún var alla tíð mjög
trúuð og var í KFUK frá barnæsku.
Og þegar Elli kerling fór að herja á
fyrir u. þ. b. 3 árum, var hún æðru-
laus. Hún vissi að tími hennar var að
renna út. En það var henni mikil
raun að fara að heiman þegar að því
kom. Hélt reyndar að hún kæmist til
betri heilsu og gæti farið aftur heim.
Hafði áhyggjur af Guðmundi og
heimilinu en viðurkenndi samt van-
mátt sinn.
Síðasta árið dvaldi hún á Hjúkr-
unarheimilinu Skjóli. Hún spurði
lækninn sinn öðru hvoru hvort hún
gæti ekki farið heim að hugsa um
bónda sinn. Nokkrum dögum áður
en hún lést, veiktist svo Guðmundur
og liggur nú á sjúkrahúsi, þrotinn
kröftum. En Dóra frænka hefur nú
hlotið sína hinstu hvílu við hlið móð-
ur sinnar, sem hún tregaði svo mjög
alla tíð.
Við, fjölskylda Dóru, sendum
Guðmundi samúðarkveðjur. Og
starfsfólkinu á Skjóli sendum við
sérstakar þakkir. Viðmót þeirra
allra á 6. hæðinni var einkar ljúft og
notalegt. Minningin mun lifa um
góða systur og frænku.
Nína Draumrún.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 2006 53
Ég veit, að margir
gætu tekið undir
með mér, þegar ég segi, að Kristín
Ágústsdóttir hafi skapað fagra
minningu í huga mér. Við kynnt-
umst fyrst við prestsverk í fjöl-
skyldu hennar og Sigurðar Arnar
Einarssonar, eiginmanns hennar,
en svo síðar og æ betur vegna
samstarfs okkar Sigurðar innan
Frímúrarareglunnar á Íslandi.
Hún var yndisleg kona, mætti okk-
ur vinum þeirra hjóna ætíð rík af
hlýju og kærleika, sannri um-
hyggju fyrir okkur og velferð okk-
ar. Slíkir samferðamenn eru meira
virði en margir ætla, en þegar
dýpra er hugsað, sjáum við, að
þeir eru meðal gleggstu varðanna
við veg lífshamingjunnar.
Þau Sigurður bundust ung ævi-
tryggðum. Á þeim árum sóttu þau
mikið í hið góða samfélag innan
KFUM og K, þannig að trú þeirra
og kærleikur fléttuðust saman og
gáfu þeim fagrar vonir um gæfu-
ríka framtíð. Saga þeirra sýnir, að
bænir þeirra í þeim efnum hafa
verið heyrðar.
Ég vitna stundum til bygging-
arlistar Forn-Grikkja, þegar ég
þarf að lýsa fallegu hjónabandi og
heimilinu, sem er umgjörð þess.
Opinberar byggingar þeirra voru
bornar uppi af súlum. Bygging-
arlistin nefnir þrjár þær þekktustu
Visku, Styrk og Fegurð. Kynni
Kristín Þórdís
Ágústsdóttir
✝ Kristín ÞórdísÁgústsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. janúar 1940. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut
sunnudaginn 13.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kapellu 18. ágúst.
mín af Kristínu segja
mér, að andi þeirra
heita hafi verið mjög
sterkur í öllu hennar
lífi. Það hefur verið
Sigurði ómetanlegt
að eiga slíkan lífs-
förunaut og okkur
vinum þeirra að
mæta slíkum hug í
öllum okkar sam-
skiptum. Þetta hefur
ekki síst verið mik-
ilvægt, bæði honum
og okkur reglubræðr-
um hans, er hún hef-
ur staðið falleg og sterk við hlið
hans, hvar sem hann hefur komið
fram fyrir hönd frímúrara bæði
innan lands og utan. Þakklætið
fyrir þá hluti hljómar nú sterkt frá
okkur bræðrunum og eiginkonum
okkar.
Erfið veikindi hafa sett mark
sitt á síðustu árin. En þá fannst
mér hún ætíð tala á sama veg og
Helen Keller, er sagði: Horfðu mót
ljósinu, þá sérðu ekki skuggana.
Þannig gerði hún erfiðleikana að
skapandi afli í lífi sínu og ávann
sér ekki síst með þeim hætti virð-
ing og vináttu. Trú hennar skipti
þar sköpum. Og hún var ekki bara
samfléttuð kærleikanum, heldur
einnig voninni, hinni kristnu von
og vissu um líf eftir líf, líf í hand-
leiðslu Krists, þar sem huggunin
sterka er ekki síst fólgin í því sem
listaskáldið góða orðaði svo vel, að
anda sem unnast fær aldregi eilífð
að skilið.
Orðin eru fá og fátækleg, en bak
við þau býr þakklæti fyrir fagra
minning, vel þeginn kærleika og
þá trú og von, sem í dag skipta
mestu máli. Með mér í þessu öllu
er stór bræðrakeðja, öflugur vin-
ahringur, sem vill umvefja Krist-
ínu og ástvini hennar því besta,
sem lífið geymir.
Þórir Stephensen.
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
SIGRÍÐUR KRISTÍN CHRISTIANSEN,
Sjónarhóli v/Vatnsveituveg,
lést á Landakotsspítala mánudaginn 14. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki á deild L1
Landakoti fyrir góða aðhlynningu og umönnun.

Kristrún Anna Tómasdóttir,
Gerður Tómasdóttir,
Lilja Björk Tómasdóttir,
Sesselja Dröfn Tómasdóttir,
Hjálmar Rósberg Jónsson,
Sigurður Andrés Jónsson
og ömmubörn.
Kærar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vinarþel við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS GUNNARS ÍVARSSONAR
fyrrverandi verslunarstjóra og
fulltrúa skattstjóra,
Skarphéðinsgötu 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við Ugga Agnarssyni hjartalækni, læknum, hjúkr-
unarliði og öðru starfsfólki á hjartadeildum og gjörgæsludeild Landspíta-
lans, sem og séra Braga Skúlasyni.
Guðrún Guðlaug Sigurgeirsdóttir,
Sigurgeir A. Jónsson, Þóra Hafsteinsdóttir,
Sonja B. Jónsdóttir, Guðmundur Kristjánsson,
Ívar Jónsson, Lilja Mósesdóttir,
Fannar Jónsson, Elísabet S. Auðunsdóttir,
Jón Þór Sigurgeirsson,
Guðrún Iðunn Sigurgeirsdóttir, Einar Bjarni Sigurðsson,
Birkir Kristján Guðmundsson, Jón Reginbaldur Ívarsson,
Hrafnhildur Fannarsdóttir,
Fannar Gunnsteinsson
og Óskar Þór Einarsson.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför
EIRÍKS MAGNÚSSONAR.
Regína M. Bragadóttir,
Eva Katrín Eiríksdóttir, Michael W. Ditto,
Bragi Magnús Eiríksson,
Lilja Eiríksdóttir, Bragi Líndal Ólafsson,
Steingrímur Eiríksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og systir,
STELLA STEFÁNSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn
28. ágúst kl. 15.00.
Halldór Sigurðsson,
Gunnar, Stefán Hrafn, Ólafur Þór,
Jón Hannes og aðrir aðstandendur.
Bróðir minn og frændi okkar,
HÖSKULDUR KRISTJÁNSSON,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri miðviku-
daginn 16. ágúst, verður jarðsunginn frá Höfðakap-
ellu á Akureyri mánudaginn 28. ágúst kl. 13.30.
Steinunn Kristjánsdóttir
og systrabörn.
Góðar minningar á
ég um vinkonu mína og frænku El-
ínu Guðbjörnsdóttur. Við Ella
(eins og hún var ávallt kölluð af
vinum og skyldfólki) kynntumst á
Vífilstöðum fyrir langalöngu og
fórum þaðan á Vinnuheimilið á
Reykjalundi. Þar unnum við sam-
an við saumaskap. Það var ynd-
islegt að vera í nálægð við Ellu,
mér fannst hún alltaf brosandi.
Við fórum mikið í gönguferðir, til
dæmis gengum við einu sinni
uppá Reykjarhyrnu fyrir sunnan
Reykjalund og þegar við náðum á
Elín Rósa
Guðbjörnsdóttir
✝ Elín Rósa Guð-björnsdóttir
fæddist á Gauts-
hamri í Kaldr-
ananeshreppi í
Strandasýslu 16.
september 1918.
Hún lést á Landspít-
alanum 24. júlí síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð í
kyrrþey.
toppinn veifuðum við
með hvítum klút til
þeirra sem niðri
voru, það átti að
vera sönnun að við
værum nær himni en
þeir.
Ég man eftir því
að við gengum þrjár
saman eftir hita-
veitustokknum alla
leið til Reykjavíkur,
og eitt sinn yfir í
Mosfellsdal, austan
við Helgafell. Já,
Ella var hörku
göngugarpur í þá daga en nú er
tími kominn til að hvílast.
Ég minnist heimsóknanna til
þeirra systra Önnu og Ellu seinni
árin þegar þær bjuggu á Grett-
isgötunni og síðast á Norðurbraut
1. Ég minnist Ellu með söknuði
og þakklæti fyrir samferðina hér
og einnig það sem hún gaf mér til
minningar um sitt góðhjartaða
skap og gleðiríkar stundir. Guð
geymi hana. Ég votta aðstandend-
um Ellu innilega samúð.
Pálína Magnúsdóttir.