Morgunblaðið - 10.12.2006, Blaðsíða 26

lífshlaup
26 SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
ekki almennilega þennan kauphallar-
bisness, sem gengur útá að selja og
kaupa með einhverjum pappírum
þvers og kruss. Ég er ekki viss um að
í þeim viðskiptum sé mikið af raun-
verulegum peningaseðlum.“
Ef þú værir ungur maður núna,
hvar myndir þú bera niður?
„Ja, tímarnir eru gjörbreyttir og
ég yrði að hugsa mig vel um. Aðild
okkar að samevrópskum umgengnis-
reglum á viðskiptasviðinu þýðir til
dæmis, að ekki væri unnt að beita
hryðjuverkum til hagsbóta fyrir þær
tvær stóru blokkir sem hér réðu öllu,
Kolkrabbann og Sambandið. Það
gengi ekki núna. Starfsemi í flug- og
ferðamálum færi ekki fram á sama
sprengjusvæði og áður var. Maður
þyrfti ekki að tapa aleigunni, einsog
ég lýsi í bókinni varðandi Alþýðu-
bankamálið svokallaða, þegar reynt
var að stöðva atvinnurekstur minn og
tókst að leggja flugreksturinn að
velli.“
Skjöl hverfa, skjöl finnast
„Þegar upp var staðið í því máli
bað aðeins einn aðili um gjaldþrot;
það var Olíufélagið, sem var í eigu
Sambandsins. Nýja flugfélagið, Arn-
arflug, sem tók yfir vélarnar okkar,
rekstur og aðstöðu, var í eigu þess, ol-
íustöðvarinnar í Hvalfirði og Regins,
eintómra Sambandsfyrirtækja. Að
vísu var til þessarar aðfarar stofnað
til að rústa Sunnu, sem var stærsta
ferðaskrifstofa landsins og veiddi í
landhelgi Kolkrabbans hér á innan-
landsmarkaði. Bankastjórar Seðla-
bankans létu sig hafa það að vera í
leynimakki við samgönguráðherra í
þessu augnamiði, þótt þeir neituðu
því á sínum tíma. En það liggur fyrir
að þeir voru verndarenglar Kol-
krabbans og SÍS og gerðu ekki uppá
milli þessara óskabarna sinna. Þeir
gerðu kröfu um að bankaráð Alþýðu-
bankans, þar sem Sunna var þó aldrei
í viðskiptum, krefðist sakarann-
sóknar á mér og mínum fyrirtækjum.
Þegar Þórður Björnsson saksóknari
hafnaði því sögðu fulltrúar Seðla-
bankans á fundi: Hvernig stendur á
því að Guðni Þórðarson gengur enn
þá laus og það er 24 tíma vakt hjá
rannsóknarlögreglunni! Þetta hef ég
frá fyrstu hendi manns sem sat fund-
inn. Og þegar Arnþór Gunnarsson
sagnfræðingur, sem skrifar ævisögu
mína, fer að afla gagna vegna hennar
finnast leyniskjöl, sem höfðu villst úr
samgönguráðuneytinu í möppu til
Þjóðskjalasafnsins samkvæmt upp-
lýsingalögum. Þetta eru minnisblöð
skrifstofustjóra ráðuneytisins þar
sem hann greinir nákvæmlega frá því
þegar Seðlabankaforkólfarnir
hringja þangað og funda um hvernig
megi koma mér fyrir kattarnef. Það
er margt sem er furðulegt í þessu
máli, en þetta kom mér þó mest á
óvart, því samgönguráðuneytið heyr-
ir ekki undir Seðlabankann. Fleirum
en mér hefur verið órótt yfir þessu
vegna þess að líka kom í ljós við at-
hugun að skjöl úr sama ráðuneyti,
þar sem Seðlabankinn biður það um
að stoppa Sunnu, eru horfin úr vörslu
þess. Sama á við um öll skjöl um
gjaldþrot Air Viking hjá embætti
sýslumanns í Reykjavík; þau eru
horfin samkvæmt skriflegri yfirlýs-
ingu embættisins. Ef þessi skjöl
fyndust hefðum við getað, og getum
kannski enn, farið í stórfellt skaða-
bótamál við eiganda Seðlabankans,
ríkið. Það yrðu skaðabætur uppá
milljarða eða milljarðatugi.
Þessa spennusögu birtum við alla í
bókinni, með ítarlegri heimildaskrá. Í
mínum huga voru þetta hrein og klár
hryðjuverk á viðskiptasviðinu. Ég
skil vel ef einhverjum þyki þessi at-
burðarás ótrúleg núna, en svona var
hún samt.“
Stjórnvöld sæti ábyrgð
Ertu í alvöru að íhuga skaðabóta-
mál?
„Það má vel vera. Þarna voru lög
og réttur brotin. Og í raun mikilvægt
fyrir réttlætið í landinu að stjórnvöld
verði látin sæta ábyrgð á því. Þeir
héldu að ekki yrði unnt að sanna slóð-
ina, en hún er sönnuð. Erfiðara gæti
reynst að sanna að gjaldþrot Air Vik-
ing var óþarft, sem það var. Kröfur í
búið voru ekki nema 236 milljónir og
hefðu flugvélarnar verið seldar á eðli-
legu verði hefði það eitt og sér nægt
fyrir þeirri upphæð. Þar að auki átti
ég fasteignir sem að núvirði næmu
um 1,1 milljarði króna. Allur þessi
málatilbúnaður var með endemum.
Sunna var rekin með hagnaði öll árin
sem ferðaskrifstofan starfaði og er
ennþá til á sinni gömlu kennitölu.“
Gerðirðu sjálfur engin mistök í
þessari atburðarás?
„Jú. Stærstu mistökin voru þau að
fara inná friðaðan starfsvettvang sem
útvaldir höfðu fengið einkarétt á,
bæði á landi, lofti og sjó. En ég gerði
Fjórir Guðnar Guðni Þórðarson með þremur nöfnum sínum og afkomendum, f.v. Guðni Ing-
ólfur, sonur Guðna, sem lést í umferðarslysi í Svíþjóð fyrir fimm árum, og dætrasynirnir Guðni
Þór Árnason og Guðni Ólafsson.
Morgunblaðið/Kristinn
Huldufólkið Guðni með málverk Kjarvals af huldufólkinu sem Guðni sá í æsku heima á Hvíta-
nesi.
Í Kinshasa Fjölskylda starfsmanns ríkisflugfélagsins, sem þekkir Guðna frá sjónvarpsviðtölum, gefur sig á tal við
hann á götu í höfuðborg Kongó.
» „Þetta eru minn-isblöð skrifstofu-
stjóra ráðuneytisins þar
sem hann greinir ná-
kvæmlega frá því þegar
Seðlabankaforkólfarnir
hringja þangað og funda
um hvernig megi koma
mér fyrir kattarnef …“
Hjónin Þessa
mynd málaði Kjar-
val af Sigrúnu og
Guðna árið 1954.
Um túlkun sína á
Guðna sagði mál-
arinn: „Þetta er
einhver araba-
höfðingi sem þú
hefur áreiðanlega
hitt og kannski er
þetta bara þú
sjálfur. Þannig lit-
ir þú út ef þeir
hefðu tekið þig.“
Morgunblaðið/Kristinn
Í einni blaðamannsferðinni
komst Guðni í kast við
McCarthy-ismann í Banda-
ríkjunum.
„Þegar kalda stríðið stóð
sem hæst fór ég til New
York að skrifa um
glæparéttarhöld sem þar
stóðu yfir.
Til þess að fá aðgang að
dómssalnum þurfti ég að
leggja fram blaðamanna-
skírteini. Án þess að ég
vissi hvers vegna var ég
sendur með það í utanrík-
isráðuneytið.
Íslenska blaðamanna-
félagið átti aðild að alþjóða-
sambandi blaðamanna sem
hafði höfuðstöðvar í Prag
og í ljós kom að alþjóðlegt
blaðamannaskírteini, sem
gefið var út í austantjalds-
ríki, þótti í meira lagi grun-
samlegt. Og til að bæta
gráu ofan á svart var vega-
bréfsáritunin mín und-
irrituð af manni með pólskt
eftirnafn.
Þessi skilríki mín fóru
með hraði á milli allra
skrifborða í Department of
State í New York, því
mönnum þótti ljóst að hér
væri stórhættulegur kommi
á ferð.
Á meðan stóð ég skjálf-
andi við afgreiðsluborðið,
því ég vissi vel hvers
McCarthy-istar voru megn-
ugir. Ég var síðan tekinn til
þriðju gráðu yfirheyrslu en
sleppt eftir tvo tíma. Nið-
urstaðan var sú að mér var
ekki leyft að fylgjast með
réttarhöldunum. Svona við-
sjárverðir voru þessir
tímar.“
Í klóm
McCarthy-
ismans