Morgunblaðið - 10.12.2006, Blaðsíða 58

58 SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég ætla að minnast
með nokkrum orðum
góðs félaga, vinar,
bekkjar- og ferming-
arbróður míns, Ás-
geirs Hilmars Jónssonar, er lést með
sviplegum hætti af slysförum sunnu-
daginn 26. nóvember sl. Fráfall hans
er þungt skarð í vinahópinn okkar og
erfitt fyrir aldraða móður hans og
systkini hans svona rétt fyrir jólin
sem fylla eiga hjörtu okkar gleði.
Ég man fyrst eftir Hilla, eins og
hann var alltaf kallaður, vorið 1968
þegar hann var nýfluttur til Eski-
fjarðar með móður sinni og þremur
eldri systkinum, en þau fluttu ofan
frá Fljótsdalshéraði þar sem móðir
hans hafði verið bóndi. Það var eitt-
hvað svo bjart yfir Hilla fannst mér
og forvitnilegt þannig að ég ályktaði
sem svo að gaman væri nú að kynn-
ast honum þar sem hann var nýflutt-
ur til Eskifjarðar. Þetta áttu eftir að
verða góð og skemmtileg kynni sem
nú eru því miður á enda með sviplegu
fráfalli hans. Við áttum eftir að ganga
í gegnum grunnskóla saman í bekk
sem mótaði okkur og styrkti vináttu-
bönd okkar enn frekar og var margt
brallað á skólaárum okkar sem of
langt væri frá að segja í minningar-
grein sem þessari. Hilli var mjög vel
gefinn og honum gekk vel að læra.
Hann var fróður um menn og málefni
og alltaf var gaman að ræða slík mál-
efni við hann. Að eðlisfari var hann
þó feiminn og var ekki að trana sér
fram, en var hæverskur og dagfars-
prúður. Í góðra vina hópi var hann
aftur á móti hrókur alls fagnaðar.
Stutt en hnyttin svör hans og
skondnar athugasemdir um menn og
málefni hittu ævinlega í mark og
voru tilefni til mikillar kátínu. Hann
var oft orðheppinn ef svo bar undir.
Sérkennilegur en smitandi hlátur
hans vakti ævinlega með okkur gleði,
því þá vissum við að Hilli var í essinu
sínu, enda höfum við vinir hans átt
margar gleðistundirnar saman með
honum.
Við áttum eftir að vinna saman í
sumarfríum okkar frá skóla, fyrst í
Ásgeir Hilmar Jónsson
✝ Ásgeir HilmarJónsson fæddist
á Egilsstöðum 14.
júní 1962. Hann lést
af slysförum hinn
26. nóvember síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Neskirkju 6. desem-
ber.
bæjarvinnunni, síðar í
frystihúsi Eskju hf.
Þar kom í ljós að ekki
var Hilli einungis
skemmtilegur vinnu-
félagi, heldur líka
harðduglegur og
vinnusamur og hann
var fljótur að ná lagi á
hlutunum.
Eftir að grunnskóla
lauk og leiðir okkar
sem bekkjarfélaga
skildi voru mörg tilefn-
in til að hittast. Sér-
staklega þegar við vor-
um um tvítugt fórum oft á böll saman
fyrir austan. Ekki má gleyma Atla-
víkurhátíðunum sem við félagarnir
fórum á til að skemmta okkur og sjá
Stuðmenn sjá um fjörið, en þeir voru
í miklu uppáhaldi hjá okkur Hilla og
sungum við oft smellina þeirra sam-
an ásamt sameiginlegum vinum okk-
ar.
Þegar ég kynntist Helgu konu
minni og fór með hana á heimaslóð-
irnar til Eskifjarðar sumarið 1985
var Hilli einn af fyrstu vinum mínum
sem ég kynnti hana fyrir. Það var
ekki laust við feimni hjá Hilla þegar
hann sá hana fyrst enda var hann
feiminn að eðlisfari, en hún Helga
mín tók honum vel þannig að það var
engin ástæða fyrir Hilla að vera feim-
inn við hana. Við sögðum honum að
við ætluðum að hefja búskap í
Reykjavík um haustið og hann væri
ævinlega velkominn í heimsókn.
Seinna þegar við Helga þurftum að
flytja í annað húsnæði var hann boð-
inn og búinn að hjálpa til við flutning-
inn og minnist ég eins gullkorna hans
við flutninginn þegar hann kom ber-
andi inn sjónvarpið okkar og sagði:
„Hér kemur altari heimilisins,“ og
voru það svo sannarlega orð að sönnu
hjá honum, sjónvarp er altari sér-
hvers heimilis.
Síðast fékk ég fréttir af honum í
lok október sl. Það var frá sameig-
inlegum vini okkar, Kalla Egils, sem
þá nýverið hafði hitt hann. Það voru
góðar fréttir sem hann Kalli bar mér
af Hilla í það skiptið. Hilli var kominn
með vinkonu og með nýtt og spenn-
andi áhugamál, kajakróður, og vor-
um við Kalli ánægðir fyrir hönd Hilla
vinar okkar. Ekki hefði okkur Kalla
grunað þá að nákvæmlega einum
mánuði síðar ætti þetta nýja áhuga-
mál hans eftir að verða honum að
fjörtjóni.
Genginn er góður drengur, sem
var góður vinur og félagi sem fór allt-
of of snemma. Hann var prúður og
stilltur og gerði ekki flugu mein, eða
eins og sagði í einu laga Stuðmanna
sem við héldum svo mikið upp á:
„… hann er vænn við menn og mál-
leysingja, létt er æ hans pyngja …“
Þessi erindi áttu svo sannarlega við
Hilla. Af sinni einstöku hæversku
gerði hann ekki miklar kröfur til lífs-
ins og lét hverjum degi nægja sína
þjáningu. Nú fara í hönd tímar þar
sem enginn mun heyra smitandi hlát-
ur hans né hnyttnu gullkornin sem
hann lét oft út úr sér um menn og
málefni, þetta verða allt minningar
einar sem munu lifa um góðan dreng.
Fráfall hans sýnir okkur hversu lífið
er hverfult og kennir okkur að njóta
þeirra stunda sem við eigum með vin-
um okkar og ættingjum, því við vit-
um ekki hvenær það verður of seint
þannig að við fáum ekki tækifæri til
þess oftar.
Ég votta móður hans, Þorbjörgu
Eiríksdóttur, og þeim systkinum
hans, Jóni, Jónu og Ragnhildi, sem
og vinkonu hans mína dýpstu samúð
og megi Guð veita ykkur líkn með
þraut á þessum erfiðu tímum.
Örn Jónasson (Öddi).
Mér brá þegar ég heyrði í fréttum
að kajakræðari sem hafði verið einn á
ferð hefði týnt lífi í Hvalfirði, því ég
þekkti mann sem þetta passaði vel
við, vin minn Geira. Ég hafði heyrt í
honum á fimmtudeginum fyrir
helgina örlagaríku og átti þá alls ekki
von á því að það væri í hinsta sinn,
staðfestingu um andlát Geira fékk ég
svo á mánudagsmorgninum. Ég
kynntist Ásgeiri eða Geira eins og
hann var kallaður er ég hóf störf hjá
vörulager Skeljungs í Skerjafirði ár-
ið 1996. Strax náðum við Geiri vel
saman og hef ég aldrei kynnst eins
orkumiklum og duglegum manni.
Hann hljóp eftir göngunum og klifr-
aði upp í hillurnar í margra metra
hæð, kom svo hlaupandi til baka með
vörurnar undir hendinni, þetta
fannst mér alveg ótrúlegt. Þetta var
aðeins byrjunin á okkar langa sam-
starfi og vináttu því báðir hófum við
störf fljótlega hjá Guðmundi Karls-
syni við dreifingu á gasi fyrir Gas-
félagið og þar á bæ verður honum
seint gleymt fyrir ósérhlífni, dugnað
og á hann mörg metin í afköstum sem
menn munu seint ná að slá, þvílík var
orkan í þessum manni. Alltaf var
Geiri tilbúinn og mættur fyrstur
manna á staðinn ef á aðstoð þurfti að
halda, það þurfti ekki að biðja hann
tvisvar, það vita þeir sem hann
þekktu. Hann tók t.d. þátt í öllum bú-
slóðarflutningum fjölskyldu minnar í
gegnum árin, sem voru ófáir, og alls
staðar átti fólk ekki orð yfir kraft-
inum í honum en þetta var ekki allt,
það var alveg sama hvað rætt var um,
tónlist, landafræði, pólitík eða vís-
indi, nefndu það bara, hann vissi allt.
Gáfaðri manni hef ég ekki kynnst en
hann var samt hógværðin uppmáluð.
Það var erfitt að skýra þetta út fyr-
ir Hrafnkeli 7 ára syni mínum sem
var mjög hændur að Geira , enþegar
ég hafði lokið við að útskýra fyrir
honum hvað hafði gerst, þá sagði
hann „En ég get samt ennþá talað við
hann í huganum“ og eru það orð að
sönnu, þín verður sárt saknað.
Þinn vinur
Rúnar Þór Hrafnkelsson.
Það eru þung skref að fylgja vini
sínum til grafar. Sérstaklega er það
þungbært þegar um er að ræða mann
sem fellur frá í blóma lífsins, aðeins
44 ára gamall. Óneitanlega hugsar
maður til þess að hér hljóti að vera
um einhvern æðri tilgang að ræða.
Tilgang sem er ofar skynjun okkar
mannanna.
Kynni mín af Hilla hófust á Eski-
firði þegar við vorum unglingar.
Hann bjó nálægt mér og ég vissi vel
af honum. Hann var aðeins 2 árum
eldri en á unglingsárunum var það nú
ansi mikið, eiginlega eins og heilt
kynslóðabil á þessum árum. Skrýtið,
því örfáum árum síðar fannst manni
svona aldursmunur ekki vera neitt til
að tala um. Kynni okkar hófust þegar
við unnum saman í frystihúsinu hjá
Valda verkstjóra sem ætíð reyndist
okkur vel. Ég man eftir því að ég bar
mikla virðingu fyrir Hilla ekki síst
vegna þess að hann hafði unnið í
✝
Eiginmaður minn,
GUÐJÓN GUÐMUNDSSON,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
áður til heimilis í
Stekkjarholti 5,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðjudaginn
12. desember kl. 14:00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Sjöfn Jóhannesdóttir og fjölskylda.
✝
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
EMILÍA SÍMONSEN,
lést á Hrafnistu fimmtudaginn 7. desember.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju mið-
vikudaginn 13. desember kl. 13.00.
Eggert, Brynja,
Maggý, Ken,
Guðný, Ásgeir,
Sigrún, Bill,
Þórunn, Dennis,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Fósturmóðir mín,
KRISTRÚN BJARNADÓTTIR,
Bústaðavegi 61,
Reykjavík,
lést á vistheimilinu Víðihlíð, Grindavík, fimmtudag-
inn 7. desember.
Jarðsett verður frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
14. desember kl. 13:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ágúst Ísfjörð.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SÓLEY ÁSTA SÆMUNDSDÓTTIR
húsmóðir,
Gullsmára 9,
Kópavogi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 26. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Hafsteinn Ólafsson,
Kristín Hafsteinsdóttir, Hjörleifur H. Helgason,
Sæmundur Hafsteinsson,Auður Bragadóttir,
Albert Hafsteinsson, Margrét Héðinsdóttir,
Hafsteinn Hafsteinsson,
Þráinn Hafsteinsson, Sigríður Sigurbjartsdóttir,
Helga Hafsteinsdóttir, Karl J. Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð okkur
samhug og hlýhug vegna útfarar elskulegs eigin-
manns míns og föður okkar.
GUÐMUNDAR KRISTINS JÓNSSONAR,
Skriðustekk 22,
Reykjavík.
Þökkum einnig fyrir öll fallegu blómin, kransana,
minningarkortin, hlýju kveðjurnar og bænir ykkar.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks líknardeildar
Landakotsspítala fyrir kærleiksríka og líknandi umönnun við elskulegan
eiginmann minn og föður okkar. Einnig þökkum við kærlega fyrir
hlýhug ykkar við okkur aðstandendur hans.
Sesselja Guðmunda Sigurðardóttir,
Helgi Sigurður Guðmundsson, Sigrún Sjöfn Helgadóttir,
Stefanía Guðríður Guðmundsdóttir,
Kristín Helga Guðmundsdóttir, Vilhjálmur Geir Siggeirsson,
Sigríður Guðmundsdóttir,
barnabörn og langafabörn
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
AXELMA JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn
18. desember kl. 15.00.
Fanney Júlíusdóttir, Erlendur Magnússon,
Júlíus Örn Júlíusson, Anna María Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GÍSLI JÓN GÍSLASON
vélstjóri,
Viðvík,
Hellissandi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju mánudaginn
11. desember kl. 13.00.
Halldór Gíslason, Carolina Alquino,
Kristín Gísladóttir, Sean Burnham,
Elín Gísladóttir, Paul Hebdige,
Guðjón Arnar, Kristjana Dögg
og Mandy Pálína.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR BALDUR GUÐNASON,
Hraunbæ 116,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 11. desember kl. 15.00.
Sigrún Gunnarsdóttir, Reinhold Richter,
Hrafn Norðdahl, Herdís Hubner,
Hjörtur Elvar Hjartarson
og barnabörn.