Skinfaxi - 01.10.1937, Side 1

Skinfaxi II. 1937.
Alexander Pusjkin:
Sveitaljóð
[Rússneski skáldsnillingurinn Alexander Pusjkin fæddist 7.
júní 1799 og lézt 10. febr. 1837. 100 ára dánarafmælis hans
hefir verið minnzt víöa um heim i ár, m. a. í íslenzka út-
varpinu. Þykir því Skinfaxa eiga vel við að birta nú eftir-
farandi þýðingu.]
Eg heilsa þér, þú friðarbjarta byggð,
sem býður mér til starfs og nýrra dáða.
Hér elfa lífs míns rennur óttalaust.
Eg yfirgefinn er; það er mitt yndi.
Eg er sonur þinn, sem flýði holdsins hirð,
frá heimskuglaum, og ýmsu öðru verra,
til eikarþytsins, út á engi, í skóg,
til ótakmarkaðs frelsis, frjálsra huga f r æ n d a.
Eg er sonur þinn, sem elska þennan lund,
úrVats- þykknið, fagra blómabreiðu,
kornöx á akri, sem blaktandi í blænum,
brosa mót læk, sem liðast silfurtært
og létt um slétta grund og laut.
Eg sé svo ótal margt og merkilegt?
Himinblá vötn, með hvítum seglum þöndum.
Engi og ása, sem breiða út faðminn b 1 í 11.
Langt í burtu gráir kofar birtast.
Bjart er í lofti; vítt sér yfir byggðir.
Seinn og silalegur er búsmalinn á beit,
en beint í loft upp reykir bláir stíga,
og mylluvængir hvísla: Velkominn!
Slíkt vottinn ber um bezta s t a r f.
I