Skinfaxi - 01.10.1937, Blaðsíða 13

SKINFAXi
109
menn írskunnar eiga og við mikla erfiðleika að striða,
enda þótt írskan njóti nú margvislegra forréttinda. Að
sjálfsögðu er þjóðerniskenndin, samfara óvild i garð
Englendinga, orkulind sú, er fylgismenn írskunnar ausa
af. Síðastliðið sumar hitti eg írskan læknisfræðikandi-
dat. Spurði eg liann, livort þess yrði langt að bíða, að
hann fengi embætti. Svarið var, að i rauninni ætti liann
þess þegar kost, en með þvi að hann kynni ekki írsku,
yrði liann að setjast við og læra hana a. m. k. heilt
ár, áður en hann fengi stöðu. Þótti íranum þetta hart,
en Iögin eru á þá leið, að allir embættismenn verða að
læra irsku til fullnustu, og er það erfitt fyrir þá, er
aðeins kunna ensku, vegna þess, að irska er engu hk-
ari ensku en íslenzka rússnesku. — Fyrir noldcrum
árum var danskur liáskólakennari á ferð i írlandi; kom
hann i þorp eitt lítið. Yar liann á hjóli, en komst eklc-
ert áfram vegna þess, að þorpsbúar liópuðust í kring-
um hann. Rann Dananum i skap og fór hann aö
skammast á dönsku. En fólkið lirópaði: „We have no
Irish“. („Við skiljum ekki irsku“). Mikill áhugi er
vaknaður fyrir því að nota írskt munkaletur frá mið-
öldum, og er það t. d. á írskum frímerkjum. Er Irum
svo illa við Englendinga, að þeir vilja ekki einu sinni
hafa sameignlegt lelur með þeim. Er það nú mjög telc-
ið að færast í vöxt, að írar hrósi sér af þvi, að kunna
ekki ensku! Að sjálfsögðu er þessi viðleitni Ira vafa-
söm, frá almennu sjónarmiði séð. En vér íslendingar
ættum þó að skilja íra betur en flestir aðrir. Þjóðin
hefir á liðnum öldum þolað áþján og þrengingar af
hálfu Englendinga. írar eru tilfinningamenn og hefir
erlend yfirdrottnan sviðið þeim sárast vegna þess, að
henni var samfara, að trú þeirra var misboðið á marga
lund. írar eru gömul minningarþjóð og eiga víðfrægar
bókmenntir skráðar á feðratungu sinni. Ensk tunga er
að visu svo útbreidd, að flest rök mæla með henni,
en líklegt er, að írska tjái bezt tilfinningar íra, spegli