Skinfaxi - 01.10.1937, Qupperneq 20

11«
SKINFAXl
vorra, svo sem oft hefir áður tíðkazt. Það er gott, að
menn meti Tómas Guðmundsson mikils, en menn verða
að gæta þess, að fyr hafa tungu vorri verið numin
hý lönd, en er þeir Stephan G. og Einar Ben. tóku að
yrkja, og varð þess þó ekki vart að stæði á almenningi
að skilja.
Leiðin til þess, að vér eignumst ekki „lág-íslenzku“
annarsvegar og „há-íslenzku“ hinsvegar, er að unnið sé
að því að bókmenntir vorar að fornu og nvju rykfalli
ekki i bókasöfnum, heldur leggi æsku Islands orð á
tungu, auki smekk hennar og fjölhæfni í meðferð móð-
urmálsins.
4. Svo sem ýmsum mun kunnugt, auka Italir nú
mjög kennslu í latínu í skólum sinum. Gera þeir það
fyrst og fremst af ræktarsemi við þjóðerni sitt og
menningu forfeðranna. En einnig telja þeir latinuna
mikils maklega vegna þess, live ágætur skóli hún sé
í rökvísi. Þetta er og almennt viðurkennt. Latina glæð-
ii' ekki aðeins með mönnum málfræðismekk, heldur
einnig rökfestu og réltar ályktanir. En í rauninni för-
um vér íslendingar vfir lækinn til þess að sækja vatn,
ef vér lærum latinu vegna þessara röksemda. Að vísu er
ef vð lærum latínu vegna þessara röksemda. Að vísu er
íslenzkan ekki jafn reglubundin og latínan, en þess
her að gæta, að íslenzkan er lifandi mál í stöðugum
vexti. Erlendis sitja víða sprenglærðar nefndir á rölc-
stólum og smiða orð. Hér á íslandi lánast slík útungun
misjafnlega. Nýyrði íslenzkrar tungu eru ekki liflausir
gervingar, heldur lifrænn gróður á mjötuði islenzlcr-
ar hugsunar. Oft hafa útlendingar, sem ferðast hér
um, orð á, að dvöl hér á landi sé „námskeið i jarð-
fræði“. Því valda hin daglegu átök hitans ,og kuldans
i sjó og lofti, elds í iðrum jarðar og íss á tindum. En
átök eiga sér og stað i eðli hvers íslendings. Undir nor-
rænu yfirbragði leynist heitt og ástríðumikið keltneskl
blóð. Af þeim andstæðum skapast afrek í bókmenntum