Skinfaxi - 01.10.1937, Qupperneq 74

170
SKIM-'AXI
líka vonbrigðin, er það fékk ekki að starfa í skólanuin, eft-
ir að séra Jakob lét þar af stjórn.
Nú hafa þau óvæntu tiðindi gerzt hin siðustu missiri, að
ýmsir forystumenn héraðsskólanna hafa kosið að keppa við
Umf. á starfssviði þeirra, fremur en að eiga með þeim sam-
eiginlegt átak. Þeir hafa stofnað nýjan æskumannafélagsskap,
er þeir nefna Vökumannahreyfingu, og á hún, eftir þvi sem
einn frömuður hennar og ágætur ungmennafélagi frá fyrri
tímum, segir í ársriti héraðsskólanna, að taka „arf frá gömlu
ungmennafélögunum“.
Ekkert er fjær ungmennafélögunum en að vilja keppa við
héraðsskólana eða togast á við þá um æskuna í sveitum lands-
ins og þorpum, og þau munu sennilega liliðra sér hjá slíkri
togstreitu sem mest. Þó eru félögin óttalaus við samkeppni,
og munu ekki láta hlut sinn, ef þau verða til hennar knúin.
Er liklegast, að þau taki þann karlmannlega kost og íslenzka,
að byrgja inni vonbrigði sín yfir aðstöðu héraðsskólanna
og halda götu sina, eins og ekkert hafi í skorizt — jafnt um
stuðning við héraðsskólana, sem um annað það, sem til gagns
má horfa landi og lýð.
Bækur.
Skinfaxa hafa borizt tvö merk skáldrit frá Færeyjum:
Fjallaskuggin, smásagnasafn, eftir Heðin Brú og Yvir teigar
og tún, ljóðabók eftir Hans A. Djurhuus. — Heðin Brú er
hinn mesti listamaður á stil óg mál. Sögur hans eru smá-
myndir af færeyskri alþýðu, lífi hennar, hugsunarhætti og
umhverfi, hver annarri snjallari og fegurri. — Hans A. Djur-
huus sendir frá sér hvorki meira né minna en 350 blaðsíð-
ur af Ijóðum „í úrvali“, og eru þó aðeins tvö ár síðan hið
stóra Ijóðaúrval hans: Undir víðum lofti, kom út. Sést á
þessu, að þjóðskáldið er enn í fullu fjöri — og jafnvel helzttil
létt um að yrkja. Eins og kunnugt er, hefir H. A. D. verið
nefndur meðal þeirra, sem taldir eru líklegir til að fá bók-
menntaverðlaun Nobels, og má þvi ætla, að ýmsa fýsi að>
kynnast ljóðum hans. Nýja ljóðabókin heitir: Yfir teigar og tún.
Þá hefir Skinfaxa verið send unglingasaga, sem heitir Eins
og allar hinar, eftir norska konu, Margit Ravn að nafni, en
Helgi Valtýsson „islenzkaði“. Sagan er skemmtileg og mjög
líkleg til að falla unglingum i geð. En málið á þýðingunni