Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 30

hafði fækkað um 10 frá árinu áður. Aflamagn-
ið minnkaði þó ennþá meira en þessu nam. Með-
alveiði á bát var nú 673 tunnur.
Nú voru gamlir og grónir hvalveiðimenn eins
og Ellefsen, farnir að yggja mjög um sinn hag.
Seldi hann báta sína hina eldri árið 1911, en
flutti hvalveiðistöðina og nýrri skipin til Suður-
Afríku, svo sem áður er sagt.
„Victor", félag það, sem L. Berg hafði veitt
forstöðu, seldi sína hvalveiðistöð. Kaupandinn
var „Victoria", hlutafélag, sem myndað var í
Tönsberg.
Árið 1912 voru enn 20 bátar við veiðar.
Stöðvar þær, sem eftir voru, gerðu sér vonir
um það, að meira félli þeim í skaut eftir því sem
færri yi’ðu til að bítast um hvalinn. Sumir
þeirra, t. a. m. Bull, höfðu því jafnvel fjölgað
veiðiskipum sínum þetta ár.
En allar vonir hvalveiðimanna urðu að engu.
Aldrei hafði aflinn brugðizt svo herfilega sem
sumarið 1912. Hin 20 veiðiskip fengu aðeins 152
hvali samtals, eða 7—8 hvali að meðaltali á skip.
Lýsismagnið var til jafnaðar 305 föt á skip.
Næsta ár, 1913, voru veiðiskipin aðeins 13.
Afli var engu betri en fyrra árið. Samtals veidd-
ust 123 hvalir, og lýsismagnið varð 301 fat á
skip. Þetta ár voru það aðeins þrjú hvalveiði-
félög, sem við veiðarnar fenguzt. Það voru
„Hekla“ og „Tálkni“, sem liöfðu gengið til sam-
vinnu og áttu samtals 7 hvalabáta, Bull í Hellis-
firði og „Victoria“ í Mjóafirði. Hafði Bull 4
báta og Victoria 2.
Nú gáfust bæði félögin á Austurlandi upp.
Árið 1914 var það eingöngu hið sameinaða félag
„Heklu“ og „Tálkna“, sem veiðarnar stundaði.
Ekki hafði félagið þó nema 3 báta við veiðar.
Aflinn var þessi: 15 steypireyðar, 20 langrevð-
ar. Afraksturinn 1567 föt lýsis og 1714 mjöl-
sekkir.
Ái-ið 1915 var síðasta árið, sem Norðmenn
gerðu hér út til hvalveiða. „Hekla & Tálkni“
héldu úti fjórum hvalabátum, sem veiddu 9
steypireyðar og 45 langi'eyðar. Lýsismagnið var
1750 föt og mjölmagnið 2200 sekkir
Þar með var lokið stórbrotnasta tímabilinu í
sögu hvalveiða við ísland.
Það mun efalaust, að hvalveiðarnar hefðu
lagzt niður af sjálfu sér þetta ár eða litlu síð-
ar, þótt opinberar aðgerðir hefðu ekki komið
til. En á alþingi 1913 höfðu verið samþykkt lög
um algera friðun hvala og bann við því að hval-
veiðimenn hefðu bækistöðvar á íslandi fyrir út-
veg sinn. Skyldu lög þessi öðlast gildi 1. október
1915.
Þau lög hafa gilt síðan með vissum einkaleyf-
isveitingum, sem brátt mun getið.
6. Joh. Bull í Veiðileysufirði. — 7. Ásyeir fí. Ásgeirsson í Seyðisfirði vestra. — 8. Ellefsen í Mjóafiröi. — 3.
„Victor“ í Mjóafirði. — 10. Marcus Bull í Hellisfirði. — 11. Ásp. G. Ásgeirsson á Eskifirði. — 12. Dr. Paul á
Fáskrúðsfirði.
31B
VÍKlN □ U R