Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Síða 88

Nærliggjandi er 7. f4, en hefir þó þann galla að lín-
an gl—a7 verður veik og svörtu hugsanleg innrás-
arleið.
7. —d7—d5!
Pyrsta upphlaupið. Hvítt má ekki leika 8. B X c5,
vegna D—a5! méð æðisgengnum hótunum.
8. e4 X d5 Bc6—d4.
Slæmt væri eXd5; vegna 9. BXc5; d4. 10. B—e7. —
Hinsvegar gefur 9. Bxd4, cXd4; 11. R—e4, R X d5
svörtu ágætt tafl, þar sem c-línan er opin og peðið á
c2 veikt.
9. De2—d2 e6 X d5
10. Rc3—e2 h7-—h6
Hindrar 11. R X d4, c X d4; 12. Bf4, g5 og vinnur
mann.
En 11. BXd4 sýnist ekki álitlegt, vegna cXd4 og
svart fær yfirráð á miðborðinu og tveim opnum lín-
um. Svart gæti einnig leikið í stöðunni: 10. —-”—
RXe2; 11. RXe2, BXb2 en yrði þá að skila peðinu
aftur fljótlega og án nokkurs sjáanlegs ávinnings.
11. Dd2—cl.
Tímatap. Bezt var 11. c3, RXe2; D X e2, þó svart
hafi að vísu heldur rýmri stöðu.
11. —Bc8— f5
12. c2—c3 Rd4Xe2
13. Rgl X e2 d5—d4!
14. Be3—d2
Auðvitað ekki 14. c X d4, vegna c X d4 og opnun
c-línunnar er svörtu í hag.
14. —Bf5Xd3
15. Bg2Xb7.
Stolz grípur tækifærið til að jafna leikinn.
SJÓMANNABLAÐIÐ VlKINGUR
Útgefandi:
Farmaruia- og fiakimannaaamband lalanda.
Ritstj. og ábyrgðarm.: Gils GuSmundsson.
Ritnef nd:
Þorvarður Björnsson, Pétur Sigurðsson, Guðm. Jens-
son, Hallgrímur Jónsson, Jón Halldórsson, Karl B.
Stefánsson.
Blaðið kemur út einu sinni í mánuði, og kostar
árgangurinn 25 krónur.
Ritstjórn og afgreiðsla er á Bárugötu 2, Reykja-
vík. Utanáskrift: „Víkingur“, póathólf 425, —
Reykjavík. Sími 5653.
PrentaO í íaafoldarprentamiöju h.f,_
Því ef 15. —H—b8; 16. B—f3; og 0—0 við
fyrsta tækifæri.
Staðan eftir 15. leik hvíts.
15. —0—0!
En Botvinnik er á annari skoðun. Ef 16. B X a8,
DXa8; 17. H—gl; D—e4; 18. D—dí, B—a3, sem ógnar
d4—d3 með vinnandi sókn.
16. Bb7— f3 g6—g5.
Pattar riddarann að nokkru leyti.
17. 0—0 Re7g6!
Því ef nú 18. BXa8, DXa8; 19. H—el, R—e5!
sem væri dauðadómur.
18. Hfl—el Rc6—e5
19. Bf3—g2 Bd3—a6
20. Dcl—dl Re5—d3
21. Ddl-—a4
Ef 21. H—fl, R Xb2; 22. D—el, BXe2; 23. DXe2,
d X c3 og vinnur.
21. —„— Dd8—f6
22. f2—f4.
Þvingað, því ef H—fl, þá R X b2.
22. —Ha8—e8!
Sóknin í algleymi! Hvítt fær nú ekki við neitt ráð-
ið, þar sem hótanirnar eru allstaðar yfirvofandi og hlýt-
ur að tapa minnst skiptamun.
23. Bg2—c6 Rd3 X el
Ef 24. D X a6, R—f3; 25. K—f2, R X d2.
Eða: 24. HXel, HXe2, sem vinnur mann í báð-
um tilfellum.
24. Bc6 X e8 Rel—f3+
25. Kgl—f2 Rf3 X d2.
Þar sem hvítt hefir nú manni minna og ótrygga
kóngstöðu, virðist eðlilegast að gefa í stöðunni.
26. Be8—c6 Ba6Xe2
27. Kf2 X e2 d4 X c3
28. b2 X e3 Df6 X c3
29. Hal—dl Hf8—d8
30. Bc6—e4 g5 X f4
31. g3 Xf4 Dc3—h3
32. Hdl—gl Dh3—-h5+
33. Ke2—e3 Dh5—h3+
34. Ke3—e2 Dh3 X h2+
35. Hgl—g2 Dh2—h5+
36. Ke2—e3 Dh5—h3+
37. Ke3—e2 G e f i ð. Dh3—e6.
37S
Óli Valdimarsson.
V í K I N □ U R