Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1972, Side 4

50
ára
gömui
ferðasaga
frá
Egjjum
og
aftur
til
Egja
eftir
Guðmund A.
Finnbogason
ÞEKKTUR Vestmanneyingur
Árni J. Johnsen, sem látinn er
fyrir nokkrum árum, bjó þegar
þessi saga gerðist í Frydendal í
Vestmannaeyjum, seinna í Ásdal
og Suðurgarði. Árni starfaði að
ýmsum félagsmálum og fram-
kvæmdum í byggðarlagi sínu.
Hann fékkst meðal annars við
verzlunarstörf og vélbátaútgerð.
Haustið 1920 tók Árni á leigu
mótorbát, sem hann ætlaði að
gera út á net á vertíðinni 1921.
Eigandi bátsins og báturinn
voru í Reykjavík. Þetta var
gamall bátur norskur að upp-
runa, 11 til 12 tonn að stærð.
Hafði báturinn heitið Segnin á
norsku, en hét nú Upsi RE 165.
Árni hafði ráðið til sín tvo
heimamenn, sem áttu að róa
bátnum á vertíðinni. Annar
þeirra var Jóhann Jónsson frá
Suðurgarði, bróðir Margrétar
konu Árna. Jóhann var kominn
hátt á þrítugsaldur, hafði hann
stundað sjó allt frá fermingu,
fyrst á áraskipum, síðan á mótor-
bátum og togurum. Hafði Jó-
hann lokið skipstjóraprófi við
Stýrimannaskólann í Reykjavík
bæði sem fiskimaður og farmað-
ur. Átti Jóhann að vera formað-
ur á Upsanum.
Hinn heimamaðurinn var Sig-
urjón Sigurðsson frá Brekkuhúsi.
Hafði hann eins og Jóhann
stundað sjómennsku frá ungl-
ingsárum og verið formaður á
bátum frá Vestmannaeyjum.
Hann var á líkum aldri og Jó-
hann og um þetta leyti á milli
báta.
Þeir félagar unnu saman um
haustið og fram yfir áramót við
að undirbúa vertíðina, steypa
netasteina útbúa baujur o. m. fl.
sem með þurfti. Reynt var að
hafa sem flest tilbúið, áður en
báturinn kæmi. Með bátnum frá
Reykjavík átti að koma bólfæri
og ýmislegt fleira sem ekki var
til staðar í Vestmannaeyjum.
1 febrúar 1921 rann upp sú
stund er Jóhann og Sigurjón
lögðu af stað til að sækja Ups-
ann. Tóku þeir sér far með út-
lendu vöruflutningaskipi, sem
statt var í Eyjum. Á þessum ár-
um var minna um ferðir milli
lands og Eyja en nú, og var
þá gott að geta náð sér í far með
farkosti, þótt ekki væri um neitt
farþegaskip að ræða.
Ferðin til Reykjavíkur gekk
ágætlega, og þegar þeir félagar
voru orðnir landfastir, fóru þeir
fljótlega að athuga bátinn, sem
þeir áttu að sækja. Ekki þótti
þeim hann sérstaklega girni-
legur í útliti. Vissulega þurfti
hann á lagfæringu og uppskver-
ingu að halda.
Að skoðun lokinni fóru þeir
Jóhann og Sigurjón, upp á
Hótel ísland. Þar fengu þeir
leigt herbergi til næturgistingar
meðan á dvöl stæði. Því næst
fóru þeir að útvega sér mann,
sem vera átti mótoristi á bátn-
um. Gekk það vel og réðu mann,
Óskar Sigurðsson að nafni.
Reyndist hann síðar bráðdugleg-
ur og bezti félagi um borð í
Upsanum.
Var nú tekið til við að stand-
setja bátinn, og unnu þeir fé-
lagarnir við það á daginn, en á
kvöldin fóru þeir Jóhann og
Sigurjón til að hitta kunningja
sína og fleira að gera sér til
skemmtunar. Má segja að saman
færi hjá þeim gagn og gaman.
Vonir stóðu til, að þeir yrðu
fljótlega búnir að koma bátnum
í viðunandi lag, svo að þeir gætu
lagt af stað til Eyja. Var ekkert
er þeir vissu því til fyrirstöðu.
En oft fer öðruvísi en ætlað er,
svo reyndist í þetta sinn.
Að kvöldi þriðja.dags í Reykja-
vík ætluðu Jóhann og Sigurjón
að dagsverki loknu til herbergis
VlKINGUR
116