Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1972, Qupperneq 38

Vafalítiö veröa fiskikassar í
auknum mœli notaöir um borö
í fiskiskipum til aö bœta gœöi
aflans.
bara á sviði sjálfra fiskiveiðanna, heldur líka í
meðferð á aflanum. En á tímabilinu, sem liðið
er frá stríðslokum, hafa aðrar þjóðir farið fram
úr okkur, hvað í því viðvikur að vanda betur með-
ferðina á fiskinum. Fyrir þessari staðreynd meg-
um við ekki ioka augunum, heldur eigum við að
stíga á stokk að fornum sið og strengja þess
heit að taka þarna aftur frumkvæðið í okkar
hendur. Ég vonast til, að þið ásamt öðrum ungum
mönnum, sem takið við forustustörfum á okkar
fiskiskipaflota eigið þann metnað sem til þarf að
gera þetta. Margar tæknilegar nýungar eru nú
komnar fram á sjónarsviðið sem ættu að geta
auðveldað ykkur þetta. Nú hillir undir notkun
fiskikassa á íslenzkum skipum á næstunni og þeir
geta átt sinn þátt í bættri meðferð, sé öðrum
nauðsynlegum skilyrðum fullnægt. Ýmsir af þeim
nýju skuttogurum, sem nú er verið að smíða fyrir
íslenzka aðila, verða búnir kössum til geymslu á
fiskinum um borð, þannig munu framfarirnar
knýja á og auðvelda umskiptin, sem nauðsynlegt
er að verði sem allra fyrst á þessu sviði hér hjá
okkur. Eins og ég er áður búinn að koma inn á
í þessu erindi, þá eru það veiðar með þorskanetum
á vetrarvertíð, sem eru okkur þyngstar í skauti,
hvað gæðum aflans viðkemur. Og það sem gerir
málið erfitt er að þessar veiðar skila á land svo
stórum hluta af þeim fiskafla sem við veiðum ár-
lega. Á meðan okkur tekst ekki að lyfta upp
gæðum aflans frá þessum veiðum, svo verulega
um muni, koma þessar veiðar til með að halda
niðri hráefnisverði óeðlilega mikið. Bætt gæði
þorskaneta aflans þýðir í raun og veru hærra
hráefnisverð fyrir nýjan vinnslufisk, þetta er
nauðsynlegt að sjómenn geri sér ljóst. Við verðum
í framtíðinni að miða við aflaverðmæti skips, en
150
ekki bara aflamagn eins og nú er allt of oft gert.
Eg spurði norskan skipstjóra, sem ég hitti í ferð
minni til Noregs 1970, hvað hann væri búinn að
veiða mörg tonn yfir mánuðinn, það stóð á svari
frá honum um aflamagnið. En aflaverðmætið og
hlutarhæðin hafði hann á hraðbergi og vissi ná-
kvæmlega upp á krónu. Ef ég spyr íslenzkan skip-
stjóra sömu spurningar, veit hann nákvæmlega
um aflamagnið sem hann er búinn að fá. Um afla-
verðmætið og hlutarhæðina er hann ekki eins viss.
Það er gott að fá mikinn afla, ef sá afli er líka
góður. Sé hann lélegur að gæðum þó mikill sé er
magnið ekki í samræmi við það verð, sem við
fáum fyrir hann. En það er aflaverðmætið, sem
alltaf skiptir mestu máli, bæði fyrir skipshöfn og
útgerð. Þennan hugsunarhátt þurfum við að til-
einka okkur í ríkara mæli í starfi á sjónum, held-
ur en hingað til.
Tilvonandi stýrimenn óg skipstjórar, ég öfunda
ykkur af því mikilvæga hlutverki sem ykkar bíð-
ur, að lyfta gæðum okkar fiskafla á hærra stig,
heldur en það er nú. Ég efast ekkert um getu
ykkar til að leysa þetta mikla verkefni sómasam-
lega af hendi, ef þið leggið ykkur fram í starf-
inu á sjónum, sem ég veit að hver og einn af
ykkur er tilbúinn að gera. Að síðustu vil ég rifja
upp með ykkur nokkur mikilvægustu atriðin, sem
þui’fa að verða ykkur leiðarljós í starfi á sjónum,
því að þessi atriði þurfa að vera ykkur töm og
tiltæk á öllum tímum.
1. Leggið ekki fleiri net í sjó hverju sinni, heldur
en skipshöfn ykkar getur dregið í góðu sjó-
veðri.
2. Á togveiðum má hámarkstogtími ekki fara
VÍKINGUR