Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1972, Síða 10

bæði utan og innan dyra, í hrað-
frystihúsunum, sem varða hrein-
læti og hollustu, og víða er byrj-
að á, er áætlað að kosta muni sam-
tals 1—1,5 milljarð króna fyrir
öll frystihús landsins eða 10—15
milljónir á hraðfrystihús. Hlut-
ur bæjar- og sveitafélaga er áætl-
aður að muni verða þar í viðbót
samtals um 500 milljónir króna.
1 sambandi við þessar tölur er
nauðsynlegt að gera sér grein fyr-
ir því, að hér er raunverulega að-
eins um endurbætur að ræða til
að uppfylla hreinlætis- og holl-
ustukröfur á sölumörkuðum, en
nær engar nýbyggingar eða
tæknilegar nýjungar. Á árinu
1975 er áætlað að þeim breyting-
um verði lokið.
Tillögunefnd um hollustuhætti í
fiskiðnaði hefur unnið að þessum
málum undanfarin 2 ár.
Mjög æskilegt væri úr því að
verið er að ráðast í svo umfangs-
miklar breytingar, er varða
hreinlæti og hollustu, sem bein-
línis leiða af hinni bandárísku
löggjöf, að samfara. þessum
breytingum verði gerðar raun-
hæfar breytingar á vinnuhagi'æð-
ingu og sem fullkomnust vélvæð-
ing verði tekin upp í öllum hrað-
frystihúsunum.
Hér tel ég að rannsaka þurfi
mjög vandlega, hvaða hraðfrysti
húsum eigi að lána stórfé til þess-
ai’a lagfæringa og breytinga, þar
sem sum eru mjög léleg og væri
skynsamlegra að rífa nokkur
þeirra eða breyta í geymslur, en
byggja síðan ný og fullkomin í
staðinn. Jafnvel mætti sameina
hraðfrystihúsin í sumum smærri
sjávarþorpunum. Einnig þurfa
t. d. niðursuðu- og niðurlagning-
arverksmiðjurnar að fá lán til að
lagfæra hjá sér, svo að þær stand-
ist hreinlætis- og hollustukröf-
urnar fyrir Bandaríkjamarkað,
eins og hraðfrystihúsin.
Hin miklu togarakaup, sem nú
þegar eru áformuð, munu greini-
lega ekki draga úr mikilvægi
hraðfrystiiðnaðarins. Ef land-
helgismálið verður farsællega til
lykta leitt, virðist flest benda til
þess, að þorskaflinn geti aukizt
a. m. k. í byrjun. Hvort hrað-
frystiiðnaðinum tekst í núverandi
ástandi að anna auknu fiskmagni
er vafasamt, nema til komi end-
urbætur á fiskmóttöku (m. a.
fiskkassar os kælikerfi) og stór-
aukin skipulagning á löndun afl-
ans, þar sem veiðiskipin fara
stækkandi. Sennilegast er, að
bæði vinnuhagræðing og þar með
afkastageta frystihúsanna verði
að vaxa, svo og að stækka þurfi
almennt frystihúsin fremur en að
fjölga þeim. Hvort aftur á móti
unnt reynist að auka vinnslu
hraðfrystra fiskafurða, ræðst
eins og fyrr er getið ekki sízt af
stefnu í utanríkismálum og
tækniþekkingu innan þessarar
iðngreinar.
Hvað snertir saltfiskiðnaðinn
má ætla, að framþróun hans sé
mjög háð því, hvort unnt reynist
að framleiða hann í einhvers kon-
ar neytendaumbúðir til þess að
auka vinnsluvirði hans. Saltfisk-
framleiðsla í hefðbundnum stíl
gefur ekki tilefni til mikillar
aukningar vinnsluvirðisins, nema
stóraukinn afli komi til. Þróun í
eftirspurn á fiski er, eins og fyrr
er getið, talin aukast verulega á
Iðandi líf við höfnina í Reykjavík. (Ljósm. Snorri Snorrason, yngri.)
Ný endursmíði frystihúsa og skipaflotans er nú í örri uppbyggingu. Á myndinni
sjáumi við mb. Þorstein GK. (Ljósm. Snorri Snorrason, yngri.)
122
VlKINGUR