Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1993, Síða 83

Framhald af bls 21
Ólafur Marteinsson hefur ekki lesið
þá. Það er auðvitað alveg ljóst að það
er ódýrara að stunda þrælahald en
að greiða starfsmönnum laun og
tryggja þeim félagsleg réttindi sem
sæma siðmenntuðum samfélögum.
Þetta gildir ekki aðeins á rækjuveið-
um á íjarlægum slóðum heldur
einnig á fískiskipaflotanum í heild.
Hafa Haraldur Böðvarsson og
Grandi frekar efni á að manna skip
sín þurftafrekum íslenskum sjó-
mönnum? Verða þeir ekki næstir til
að flytja aflaskip sín til fjarlægra eyja
og fylla þau af fátæklingum þriðja
heimsins?
Hafí yfírlýstur málsvari ísenskra
sjómanna á Alþingi, Guðmundur
Hallvarðsson, trúað sínum eigin
orðum í janúar ætti hann að hugsa
að nýju hvert stefni í málefnum sjó-
mannastéttarinnar nú, sjö mánuð-
um síðar. Og íslenskir sjómenn ættu
allir sem einn að sameinast gegn
þessari geigvænlegu þróun. Arnar-
nesið er aðeins byrjunin."
Þannig hljóðaði kjallaragrein
Guðrúnar Helgadóttur alþingis-
manns. Það sem Guðrún hefur sagt
um þessi mál hefur vakið athygli, og
þess má geta að sænska sjómanna-
sambandið sendi henni bók þar sem
birt eru viðtöl við ekkjur sjómanna,
sjómanna sem fórust með skipum
þar sem slysin eru rakin til vankun-
náttu sjómanna, en á skipunum
voru áhafnir samsettar af mönnum
af ólíku þjóðerni.
Framhald af bls. 49
Landhelgisgæslunni og síðar á
Goðafossi, allt þar til túrinn þegar
hann fórst. Það var stressandi að
sigla í stríðinu, þetta var ekki
skemmtilegt, að sigla í myrkri og það
var verið að skjóta niður skip allt í
kringum okkur.“
Frank Sinatra var bæði
ljótur og bólugrafínn
„Það var mikið um að vera í New
York, að minnsta kosti fyrir okkur
sveitastrákana af klakaeynni. Við sá-
um Bing Crosby, Frank Sinatra og
fleiri. Frank Sinatra var ljótur og
bólugrafinn og ég er viss um að það
hefði ekki nokkur kvenmaður litið
við honum ef hann hefði verið
verkamaður hjá Eimskip. Þær ærð-
ust hins vegar og trylltust þegar þær
sáu hann.
En þetta var ekki bara gaman, það
kom líka ýmislegt fyrir sem var allt
annað en skemmtilegt. Við misstum
eitt sinn bátsmanninn í kolvitlausu
veðri, en hann var margra barna
faðir. Svona sorgaratburðum
gleymir maður ekki.“
„Ég er að drukkna,
ég er að drukkna“
„Ég var á vakt í gamla Brúarfossi
hér í Reykjavík. Það var einkenni-
legt hvernig mér datt í hug að fara út
og gá hvort ekki væri allt í lagi, þar
sem ég var nýkominn ofan af aftan-
plani.
Brúarfoss kom það seint að landi
að það náðist ekki að setja vatn um
borð. Jóhann Björnsson var á véla-
vakt. Eg bað hann að koma með mér
upp að sækja vatn, svo kokkurinn
hefði eitthvað um morguninn. Það
var suðaustan slagviðri. Þetta gekk
alveg skammlaust. Við sestum niður
í messann og þá kom til okkar skips-
maður og gaf okkur bjór. „Eigum
við nokkuð að drekka bjórinn
strax?“ sagði ég. „Já, já,“ sagði hann.
Við gerðum það og ég var kominn
úr stígvélunum.
Allt í einu segi ég við Jóa: „Var
einhver að fara í sjóinn?" Ég skaust
út á dekk og heyrði þar argað hástöf-
um: „Ég er að drukkna, ég er að
drukkna."
Það var ekkert vit
að henda sér í sjóinn
„Það var ekkert vit að henda sér í
FISKIKER
Styrkur, ending og notagildi einkenna fiskikerin fró Borgarplœti h.f.
VORU-
BRETTI
LINU-
BALAR
Fimm gerðir ctf vöiubrettum. Þau etu ekk
fyllt með Fblyurethane. Hmburbreffi ear
bönnuð í matvœldðnaði í EFTAog EB.
DH
ri'Z
öV
H
oo
O D
- D
S?
- <D
o-p-
LíjfiPLj-yLlídL/UuliöLlSf
Sefgörðum3,170,Seltjamamesl.Sími91-612211. Fax
Sýningarbás C-66 á sjávarútvegssýningunni
í Laugardalshöll 15.-19. september
83