Andvari

Volume

Andvari - 01.06.1966, Page 113

Andvari - 01.06.1966, Page 113
ANDVARI SNEMMA BEYGIST KRÓKURINN . . . 111 stöðvaðist vegna hjartagæzku ekkjunnar Sigríðar Jónsdóttur, sem þá bjó þar. Vísa Hjálmars er svohljóðandi: Lét mig hanga Hallands-Manga, herða drangann viður sinn, fold réð banga flegðan langa fram á strangan húsganginn. Mörgum kann að virðast undarlegt, að sex ára barn skuli geta tjáð sig svo vel í myndum og líkingum og hafa jafn gott vald á dýru rími og vísan ber vitni. Þetta verður þó skiljanlegt, þegar haft er í huga, að Hjálmar var gæddur ríkri skáldgáfu í vöggugjöf og hefur verið óvenju bráð- þroska barn andlega. Og þótt hann ætti ekki kost annarrar bóklegrar kennslu en að læra að lesa og draga til stafs, hefur hann samt drukkið í sig allan fróðleik, sem hann heyrði umhverfis sig, einkum ef hann hefur verið skáldskaparkyns. Börn þeirra tíma, er hann lifði, ólust upp við rímnakveðskap og sagnalestur. Gáfuðum börnum og skáldhneigðum varð því jafn tamt að kasta fram vel kveð- inni stöku og börnum nú á tímum finnst auðvelt að telja upp að tuttugu. Hjálmar litli, sem gæddur hefur verið óvenju góðri rímgáfu, hefur fljótt náð valdi yfir skálda- málinu, orðgnótt þess og flóknum kenn- ingurn. Skemmtileg er sjálfs hans frásögn af því, er hann gerði fyrstu vísubyrjun- ina, en þá var hann og sex ára. Hjálmar segir svo frá: „Þá var eg á 6. aldursári, (1801—1802), er fóstra mín sáluga, Sigríður Jónsdóttir ekkja á Neðri-Dálksstöðum, kom mér fyrir vetrarlangt hjá vel nefndum hjónum Oddi (Gunnarssyni) og Þorgerði (Jóns- dóttur), vegna tilfellis hjá sjálfri sér. Þá hygg eg að Oddur væri um hálfsextugt að aldri (Oddur var þá 62 ára), og var eg þar þann vetur. Þá voru synir hans allir þrír, Einar, Jón og Gunnar, þar heima, ungir menn og mannvænlegir, og höfðu þegar tekið við sjóar útræði, en faðir þeirra setztur að kyrru búsforræði. Urðu þeir bræður allir formenn, og var Jón mjög fyrir þeim að sæhöppum og fleiru gæfulegu. Gott átti eg þennan vetur hjá þeim hjónum, og var þess enginn munur og eg væri þeirra son; lét Oddur mjög dátt að mér, með dýrðlegum áminning- um og fyrirbænum, en straffaði einarð- lega mót óhlýðni. Lét hann mig oft yrkja fyrir sig á kvöldin í myrkrinu, þegar fólkið svaf, og hló að mjög dátt. Spáði hann því oft, að eg mundi skáld verða, og hefir sú spá lítt rætzt, sem og gildir einu og betur fer. Vorið eftir kallaði fóstra mig heim aftur í móðurskaut sitt, og skilaði Oddur mér með tárum. Hann fór um vorið með mig einn á byttu austur yfir fjörðinn, og reri tveirn árum í suðaustan kylju á móti sér. Eg var allhræddur og lúrði niður í bobba, og lá mér hálmvisk, er hjartað skyldi. Mér fannst eitt sinn á miðjum firðinum, að kjölur byttunnar steytti snöggvast á einhverju hörðu, og sem ferjan snerist lítið eitt í rennslunni. Eg leit til Odds tárfullum augum og mælti: Eitthvað heggur kaldan kjöl, kippir leið af stafni. Oddur kvað við og mælti: Okkar beggja ferju fjöl flýtur í drottins nafni. Litlu síðar kom upp hrefna í kjölfar- inu, og stóð Oddi enginn ótti af henni. Við komum heim til fóstru minnar, og afhenti Oddur henni mig, og kvaddi mig með tárum, fyrirbón og signingum, sem þá var títt hjá guðhræddu fólki. Hafði hann þá gefið mér alklæðnað fallegan
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.